Lucas Bols

Affiche van de Belgische kunstenaar Henri Privat-Livemont

Over de geschiedenis van het bedrijf tot ongeveer halverwege de 17e eeuw is geen openbare informatie bekend.[1] Het bedrijf zelf beweert dat een van oorsprong Vlaamse protestantse familie genaamd Belsus uit Antwerpen, op de vlucht vanwege religieuze vervolging door de Habsburgers, zich in Amsterdam vestigde, en al in 1575 stokerij 't Lootsje aan de Rozengracht in Amsterdam opende.[2] Op basis van genealogisch onderzoek wordt dit verhaal echter als een mythe beschouwd.[3][4]

Zeker is dat in 1649 ene Pieter Jacobsz Bultius een huis kocht op de Rozengracht in Amsterdam; hij noemde dit huis "het Lootsje" en verkocht er wijn en misschien ook gedistilleerd.[3] Pieter Bols overleed in 1669 op 49-jarige leeftijd.[4]^:37 Nadat in 1678 ook zijn weduwe Clara overleden was, zette zoon Lucas (of Luycas), geboren in 1652, de zaak voort. Hij begon met het stoken van brandewijn en likeur en breidde flink uit. Toen hij in 1713 zijn testament opmaakte, waren er vijf distilleerketels in gebruik en had hij diverse panden in de omgeving in bezit.

Tot 1816 bleef het bedrijf familiebezit. In 1816 stierf de laatste mannelijke erfgenaam van de familie Bols, waarna het bedrijf werd verkocht en verderging onder de naam "Erven Lucas Bols". In 1868 werd Christiaan Moltzer mededirecteur. De nieuwe directeur moderniseerde de fabriek en begon daarnaast reclame te maken: dat Bols de oudste likeurstokerij ter wereld zou zijn, "opgerigt omstreeks den jare 1575" – een verhaal dat door het huidige distilleerconcern Lucas Bols N.V. nog steeds hooggehouden wordt.

In 1948 werd directeur Bernard Carp, een schoonzoon van Moltzer die inmiddels de Zuid-Afrikaanse activiteiten van Bols leidde, bij verstek veroordeeld tot drie jaar celstraf, plus een boete van 50.000 gulden. Onder zijn leiding leverde Bols weliswaar ook aan het verzet maar verdiende tijdens de Tweede Wereldoorlog ook miljoenen aan verkoop aan de Duitse bezetter. Volgens de uitspraak van het Amsterdamse tribunaal was er door Bols 'veel meer aan de vijand geleverd dan, gelet op haar positie, nodig was'.[5] In 1953 kreeg hij gratie, al bleef de boete gehandhaafd.[6]

In 1954 werd het onder de naam "Bols Distilleries" een beursgenoteerde onderneming, en trok het laatste betrokken lid van de Moltzerfamilie zich terug uit de directie. De stokerij verhuisde in 1969/1970 naar Nieuw-Vennep, omdat verdere uitbreiding in Amsterdam op dat moment niet mogelijk was.

In een aflevering van het RVU-televisieprogramma Keuringsdienst van Waarde wordt verteld dat Lucas Bols zich tegenwoordig niet meer bezighoudt met destilleren, maar zich heeft toegelegd op het blenden van grondstoffen.[7] Bols betrekt, voor zijn jenevers, zijn gedestilleerde grondstoffen (moutwijn) van Graanstokerij Filliers in België.[8] De likeuren worden gemaakt door Avandis, een joint-venture tussen Bols, Herman Jansen Beverages en Koninklijke De Kuyper.[9][10][11]

In oktober 2016 bereikten Lucas Bols en Rémy Cointreau overeenstemming over een joint venture rond het likeurmerk Passoã.[12] Rémy Cointreau brengt alle bedrijfsactiviteiten, merkrechten en voorraden van Passoã in, en Bols zorgt voor het geld en levert de expertise van de likeur- en cocktailsector.[12] Bols krijgt de zeggenschap en het hoofdkantoor komt in Frankrijk. Voor Bols betekent de transactie een uitbreiding van het merkenportfolio. De joint venture zal een jaaromzet hebben van 18 miljoen euro.[12]

• 1816 – De laatste mannelijke Bols overleed, en zijn weduwe besloot om het bedrijf te verkopen. Bankier Gabriël Theodorus van 't Wout kocht het bedrijf – met het recht om de naam "Erven Lucas Bols" te blijven gebruiken.
• 1822 – Van 't Wout ging met pensioen en Coenraad Adriaan Temminck nam de leiding over.
• 1853 – Onder leiding van George Frederik Berkenkamp ging het bedrijf innoveren en zo zorgde hij ervoor dat het marktaandeel in het buitenland groeide. Lucas Bols won verschillende prijzen tijdens de Wereldtentoonstellingen in London, Amsterdam en Parijs.
• 1878 – Lucas Bols werd verkocht aan de familie Moltzer en de familie zette de export van de producten op veel grotere schaal voort.
• 1954 – De laatste van de familie Moltzer verliet het bestuur, en Lucas Bols werd, onder leiding van P.J. en C.N.J. Hart Nibbrig en A.W.G. van Riemsdijk, een publiek bedrijf.
• 1993 – Bols fuseerde met voedingsmiddelenconcern Wessanen.
• 1999 – CVC Capital, onder leiding van R. Ogtrop, M. Emondts en T. Coenen, kocht het bedrijf uit en Bols Royal Distilleries was geboren.
• 2000 – Rémy Cointreau en Bols bundelden hun krachten en Bols kreeg hiermee toegang tot het wereldwijde distributienetwerk van Remy.
• 2006 – Lucas Bols keerde weer terug naar zijn roots door middel van een buy-out door Huub van Doorne en AAC Capital.

In januari 2015 meldde Lucas Bols te werken aan de beursgang. Het bedrijf wilde voor 125 miljoen euro aandelen uitgeven en met de opbrengst een deel van de hoge schulden aflossen.[13]

Het grootste deel van de productie is uitbesteed. De meeste personeelsleden werken op het hoofdkantoor in Amsterdam. Bols biedt werk aan 67 FTE's waarvan 23 in de Verenigde Staten.[13] Woensdag 4 februari 2015 was de eerste beursdag van Bols.[14] De aandelen zijn tegen een introductiekoers van € 15,75 geplaatst, een verwijzing naar het veronderstelde oprichtingsjaar 1575.[14] De totale beurswaarde van het bedrijf tegen de introductiekoers is 196 miljoen euro. Vanaf 22 juni 2015 maakt Bols deel uit van de AScX aandelenindex.

Bols heeft een gebroken boekjaar dat afloopt per 31 maart. De opbrengst van de beursgang is vooral gebruikt om schulden af te lossen.

Lucas Bols: Omzet, Resultaat en Schuld 2014-2019

Enkele merken van Lucas Bols zijn:

• Galliano
• Goldstrike
• Hartevelt
• Henkes
• Passoã
• Bokma

Daarnaast levert Bols onder eigen naam diverse dranken, waaronder advocaat, wodka, brandy, diverse soorten jenever en diverse likeuren.