Lionel Richie

Richie werd geboren op de universiteitscampus van Tuskegee en ging daar ook studeren. Hij wilde dominee worden, maar koos uiteindelijk voor de muziek.

Richie begon in 1968 met medestudenten de band Commodores en schreef de meeste van hun hits die ze in de jaren 70 scoorden. Richie specialiseerde zich in ballads en zei daarover in het VH1 programma Behind the Music: "Iedereen in de band wilde het hardst funkende nummer schrijven, ik probeerde daartussen op te vallen". En het werkte, want Easy, Three times a lady, Sail on en Still bereikten stuk voor stuk de hoogste regionen in de hitlijsten. Gevolg was wel dat Richie het centrale middelpunt van de band werd en dat er langzaam maar zeker een artistieke tweedeling ontstond. Nadat Endless love werd afgewezen voor het volgende Commodores-album, nam Richie het op als duet met Diana Ross en scoorde er een grote hit mee. Voor Kenny Rogers schreef hij de single Lady (in 1983 gecoverd door de Jamaicaanse zanger Wayne Wade) en produceerde hij het album Share your love.

In 1982 bracht Richie een titelloos soloalbum uit met nummers die hij niet kwijt kon bij de Commodores; het werd een van de bestverkopende albums van dat jaar en de single Truly leverde Richie zijn eerste Grammy Award op. Het album was opgedragen aan de inmiddels overleden manager Benny Ashburn en aan de Commodores met wie Richie datzelfde jaar weer op tournee ging. Het concert in Texas zou echter zijn laatste zijn, want de volgende dag koos hij – na lang twijfelen – definitief voor een solocarrière.

In 1983 verscheen zijn tweede album, Can't slow down, dat mede dankzij de singles All night long (All night) en Hello nog succesvoller dan de voorganger werd, en ervoor zorgde dat Richie de status van superster verwierf.

In 1985 werkte hij samen met Michael Jackson aan We are the world, dat voor het goede doel, tegen de hongersnood in Afrika, werd opgenomen. De Harvard University onderscheidde hem op 5 december 2011 onder meer hiervoor met de Peter J. Gomes Humanitarian Award.[1]

Ook het album Dancing on the ceiling uit 1986 was een succes. In 1987 trok Richie zich terug uit de muziekwereld; hij scheidde van zijn vrouw Brenda, zorgde voor zijn zieke vader (die in 1990 kwam te overlijden) en liep zelf bij de kno-arts vanwege een keelaandoening.

In 1992 maakte Richie een succesvolle comeback met het verzamelalbum Back to front. In Nederland stond dit album elf weken op nummer 1; van de drie nieuwe singles werd My Destiny de grootste hit. Richie zou dit succes in de daaropvolgende jaren niet meer overtreffen en ging weg bij Motown waar hij twintig jaar onder contract stond.

Richie tekende een nieuw contract bij Island en bracht in 1996 – na een periode van introspectie – het redelijk succesvolle album Louder Than Words uit dat bij vlagen teruggreep naar de oude vertrouwde Commodores-sound. In navolging van de andere Commodores kreeg ook Richie in 1997 een plek in de Alabama Music Hall of Fame.

Ook met de in Londen opgenomen opvolger Renaissance (2000) stond Richie nog volop in de schijnwerpers. Het album bereikte een 10e plaats in de Album Top 100, en daarvan verschenen Don't stop the music en de hit Angel op single. Deze laatste haalde de 8e plaats in de Nederlandse Top 40.

Vanaf 2001 ging het bergafwaarts met Richies succes. Hij bracht drie albums en een verzamelalbum uit, maar die verdwenen allemaal al snel weer in de uitverkoopbakken.

Zijn platen waren dan wel geen hits meer, zijn optredens waren dat nog wel. In september 2008 gaf hij in het kader van de concertreeks Symphonica in Rosso vier uitverkochte concerten in het GelreDome in Arnhem. Bij de concerten waren gastoptredens van onder meer Candy Dulfer, Alain Clark, Trijntje Oosterhuis, Leona Philippo en Jeroen van der Boom. Naar aanleiding van deze concerten bracht hij twee maanden eerder, in juli 2008, de single Face in the crowd uit, een duet met Trijntje Oosterhuis. Het werd zijn eerste top 10-hit in acht jaar tijd.

De concertregistratie van Symphonica in Rosso kwam in december 2008 binnen op de eerste plaats van de albumlijsten. Het werd Richie's eerste nummer 1-succes in zestien jaar tijd.

Richie liet weten open te staan voor een reünie van de Commodores; dit resulteerde in 2009 in enkele optredens van 45 minuten met oud-leden William King en Walter Orange die nog altijd deel uitmaken van de huidige bezetting.

In 2012 verscheen het album Tuskegee, waarop Richie zijn hits zong als duetten met countrysterren als Shania Twain (Endless love) en Kenny Rogers (Lady). Speciaal voor de Benelux maakte Richie nieuwe versies van Angel en You are, met respectievelijk de Belgische zangeres Natalia en de Nederlandse zanger Waylon.

In de zomer van 2015 gaf Richie concerten op Glastonbury en North Sea Jazz, waarbij hij ook veel hits van de Commodores speelde.

Vanaf 2018 nam Richie plaats in de jury van American Idol.

Op 25 maart 2019 kondigde Richie een 33-data tellende tournee door Amerika aan; de Hello Tour ging 10 mei van start en duurde tot augustus.