Candy Dulfer

Candy Dulfer is de dochter van Hans Dulfer, ook een bekend saxofonist. Al op jonge leeftijd trad ze op met haar vader. Op 11-jarige leeftijd maakte ze haar eerste plaat met hem. In 1982 trad ze met haar band Own Cultivation op, op het North Sea Jazz Festival. Met drummer Joost Kesselaar, bassist Tom Jaburg (broer van de eveneens bekende Bas Jaburg), gitarist Eddy Polak (Tup) en trompettist/zanger Winfried Splinter schreef ze geschiedenis: De Faya Lobbi zaal zat bomvol om de jongste band uit de geschiedenis van het North Sea te zien. Drie jaar later richtte ze haar eigen band op, de Funky Stuff. Vrij snel hierna trad ze regelmatig op voor radio en televisie. Ook speelde ze mee op de soundtrack van Een Maand Later.

In 1987 speelde Dulfer in het voorprogramma van Madonna in het Feyenoord-stadion in Rotterdam.[1] Later vroeg ook Prince haar om op te treden in zijn voorprogramma voor zijn concerten in Nederland. Drie dagen voor het optreden zei Prince Funky Stuff onverwachts af. Na een boze brief van Dulfer, mocht ze een nummer met hem spelen, dat zo'n indruk op Prince maakte dat hij haar vroeg om met hem aan enkele projecten in de Verenigde Staten te werken. In 1989 maakte Dulfer enkele nummers met Dave Stewart, gitarist van Eurythmics. Eén van deze nummers, Lily was here, de titeltrack van de Nederlandse speelfilm De kassière, werd eind 1989 een nummer 1-hit in Nederland.

Candy Dulfer had in 1990 een gastoptreden bij Pink Floyd op het festival “Live at Knebworth”. Ze speelde toen de saxofoonpartij in de nummers Shine on you crazy diamond en Money. In dat jaar verscheen een debuut soloalbum, getiteld Saxuality. Op dit album, waarvan er wereldwijd meer dan een miljoen exemplaren over de toonbank gingen, stonden enkele grote hits. In deze jaren won Dulfer drie maal een Exportprijs, waaronder voor Saxuality.

In 1993 verscheen het album Sax-a-go-go. De gelijknamige single werd op zondag 31 januari 1993 verkozen tot de allereerste megahit van de week op Radio 3 en leverde Dulfer opnieuw een top 10-hit op in de Nederlandse Top 40. In de toen nieuwe hitlijst van Radio 3; de Mega Top 50 behaalde de plaat de 12e positie. Het album werd in 1995 opgevolgd door Big girl, waarvan de titel een knipoog was naar een vroeger album van haar vader, dat Big boy heette. Tussen al haar eigen promotieactiviteiten door speelde Dulfer opnieuw met grootheden als Prince en Van Morrison tijdens hun concerten. Ook speelde zij mee op enkele Prince-producties en was ze te zien in de videoclip van de single Partyman van Prince. Het vierde studioalbum For the love of you zag in 1997 het levenslicht en bevatte bijdragen van o.a. Trijntje Oosterhuis en Berget Lewis. Het album werd een succes in Nederland, Japan en de VS. Opnieuw toerde Dulfer de halve wereld rond om haar nieuwe materiaal te promoten. In de navolgende jaren volgden de albums Girls night out, Live in Amsterdam en Right in my soul, met wisselend succes. In 2005 speelde Dulfer mee op enkele nummers van het album Grip van Lohues & the Louisiana Blues Club. Dulfers studioalbum Candy store werd op 22 juni 2007 uitgebracht door haar nieuwe platenmaatschappij Heads up international, een van de toonaangevende hedendaagse jazzlabels ter wereld. Bijna alle albums zijn geproduceerd door Red Bank Productions.

In 2013 maakte het grootschalige Nederlands publiek kennis met haar als jurylid in het televisieprogramma X-Factor.

In juni 2014 trouwde ze in Hongarije met keeperstrainer Bela Szenasi, van wie ze in 2017 scheidde.

Dulfer bracht begin 2017 de cd Together uit, in oktober van dat jaar gevolgd door haar boek Sax, Candy & Rock-‘n-Roll. Het boek werd geschreven in samenwerking met Liddie Austin.