Level 42

Level 42 wordt in 1980 op het Engelse eiland Wight opgericht door King, Lindup en de broers Phil Gould (drums) en Rowland Boon Gould (gitaar). Die laatste komt er bij na een eenmalige repetitie met Dominic Miller, die later bekend zou worden als gitarist van Sting, maar meermalen gevraagd is te auditeren bij de band. Door zijn toenmalige drugsgebruik vergat hij echter iedere keer de auditie, waardoor het nooit tot een lidmaatschap van de band is gekomen. Oorspronkelijk heet de band 42, naar een grap in het boek The Hitchhiker's Guide to the Galaxy van de schrijver Douglas Adams, maar op verzoek van de platenmaatschappij wordt er het woord Level aan toegevoegd en ontstaat de naam Level 42.

Mark King begint als drummer in verschillende bands, waaronder de begeleidingsband van Falco, maar tijdens een tournee door Europa slaat het noodlot toe en moet hij zijn drumstel in Oostenrijk achterlaten om de terugreis naar Engeland te kunnen betalen. Omdat Level 42 met Phil Gould al een drummer had die beter was dan King, schakelt King over op bas en ontwikkelt hij een percussieve stijl waarin hij als eerste de left hand slap integreert, waardoor hij als eerste bassist ter wereld de voordien onmogelijke 1/32e noot introduceert. Aanvankelijk speelt Level 42 instrumentale nummers, maar omdat de platenmaatschappij er een zanger bij wil hebben, nemen King en Lindup die taak op zich. Hun samenzang (waarbij Lindups falsetto de tweede stem verzorgt) is net als de basgitaar kenmerkend voor het jazzfunk-geluid van Level 42.

De op Elite Records uitgebrachte debuutsingle Love Meeting Love levert een contract op bij Polydor en medio 1981 verschijnt Love Games. Dit nummer wordt meteen een hit (alarmschijf op 30 oktober 1981) die Level 42 in heel Europa bekend maakt; vooral op de Nederlandse podia is de band welkom.

Ook het titelloze debuutalbum (waarvan het door Lindup gezongen Starchild tot live-klassieker uitgroeit) is een succes; reden te meer voor Polydor om The Early Tapes uit de zomer van 1980 op de markt te brengen. Hierdoor wordt het tweede album Pursuit of Accidents uitgesteld tot najaar 1982; op single verschijnen Lindups Weave Your Spell en The Chinese Way.

Voorjaar 1983 is Level 42 in Amerika om Standing in the Light op te nemen; het album is geproduceerd door Larry Dunn en Verdine White van Earth Wind & Fire. Het album klinkt minder jazzy dan de twee voorgangers en luidt een vijfjarige periode in zonder instrumentals. Mike Lindup, inmiddels geknipt en geschoren, zingt The Sun Goes Down (Living It Up) de Engelse top 10 in; de andere singles zijn Out of Sight, Out of Mind en Micro Kid.

In 1984 haalt Level 42 met Hot Water (afkomstig van True Colours) eindelijk weer eens de Nederlandse top 40. Met een nummer 3-notering is het hun grootste hit sinds Love Games.

In 1985 verschijnt The World Machine waarvan Something About You en Leaving Me Now krappe top 40-noteringen worden. Met een nr 6-notering wordt Something About You in de UK evenwel een van hun grootste hits.

In 1987 komt de grote ommezwaai met het album Running in the Family; hierop heeft de vertrouwde jazzfunk definitief plaatsgemaakt voor mainstream pop. Desondanks blijft het geluid toch typisch Level 42, en dat slaat blijkbaar aan want het album verkoopt goed. De nummers Lessons in Love, Running in the Family en It's Over worden grote hits. Ook de singles Children Say en To Be with You Again doen het goed. Het album verandert het viertal in supersterren en gedurende de rest van de jaren 80 maken Mark King en Mike Lindup deel uit van de begeleidingsband tijdens de prestigieuze Princes Trust-concerten.

Ondanks het grote succes besluiten de broertjes Gould de band te verlaten omdat ze zich niet meer kunnen vinden in de muzikale weg die Level 42 is ingeslagen; Boon Gould, die voor een gezinsleven kiest, blijft echter zijn compositorische medewerking verlenen aan de daaropvolgende albums. Tijdens de najaarsconcerten van 1987 worden de broers vervangen door gitarist Paul Gendler en drummer Neil Conti (Prefab Sprout).

De nieuwe drummer wordt Gary Husband die al in 1985 in beeld was toen Phil Gould vanwege een ruzie met Mark King de band dreigde te verlaten. De gitaarpartijen worden voor rekening genomen door Dominic Miller en door King zelf; Husband had Steve Topping aanbevolen maar deze verdween weer even snel uit beeld nadat ook hij ruzie kreeg met King. Uiteindelijk kiest men in april 1988 voor Alan Murphy (ex-Kate Bush en Go West).

Van Staring at the Sun zetten o.a. Heaven in My Hands en het door Husband medegeschreven Tracie de rij hits voort. De band is vier maanden lang op tournee en sluit af met zes concerten in de Wembley Arena; de opnamen hiervan verschijnen pas in 1996 op cd.

Op 19 oktober 1989 krijgt Level 42 echter een grote tegenslag te verduren; Alan Murphy overlijdt na een lang ziekbed aan de gevolgen van aids. De wereldtournee, ter promotie van de verzamelaar Level Best, wordt afgezegd.

In december 1990 wordt de podiumstilte doorbroken met 15 concerten in de Londense Hammersmith Odeon (een record); deze zijn twee jaar van tevoren geboekt. Allan Holdsworth, met wie Husband in het verleden heeft gespeeld, neemt de gitaarpartijen waar en Mike Lindup krijgt versterking van Lyndon Connah.

(NB; niet alleen voor Level 42 was het album een groot succes, de fabrikanten van de basgitaren Alembic, Jaydee, Status en de basversterkerproducent Trace Elliot deden erg goede zaken in deze periode, ondanks de prijzen van een gemiddelde basgitaar van deze merken. Tegenwoordig speelt Mark King op basversterkers van Ashdown Labs en bestaat er een speciale 'retroglide'-versie van een Status-basgitaar).

Level 42 tekent een contract bij RCA en neemt het album Guaranteed op dat pas in 1991 wordt uitgebracht. Voor Level 42-begrippen is het een stevige rockplaat; de gelijknamige single wordt een klein hitje. Mark King is ervan overtuigd dat Allan Holdsworth niet in vaste dienst wil treden (onterecht, zo blijkt later) en vlak voor de tournee wordt Jakko Jakszyk aangenomen als nieuwe gitarist; met hem worden de B-kantjes en de onuitgebrachte nummers Fire en Free Your Soul opgenomen.

In januari 1993 stapt Husband op omdat hij niet langer met loops wil werken. Waarop Mark King en Mike Lindup weer samenwerken met Phil Gould (vermoedelijk omdat RCA hierop aanstuurde). Dit resulteert in 1994 in het album Forever Now waarop Jakszyk is vervangen door de Amerikaanse sessiegitarist Danny Blume. En voor de productie van het nummer Learn to Say No is de houseact K-Klass ingeschakeld. Het titelnummer haalt nog de Nederlandse top 40 maar opvolgers All over You en Love in a Peaceful World, worden geen hits. De band is qua populariteit voorbijgestreefd door enerzijds stijlgenoten als Jamiroquai en anderzijds de Britpopexplosie.

Phil Gould gaat niet mee op tournee en dus zijn Gavin Harrison en Jakko Jakszyk weer van de partij, maar halverwege kondigt Level 42 aan ermee te stoppen; de ruzies en het vele toeren hebben hun tol geëist. Het afscheidsconcert is op 14 oktober 1994 in de Royal Albert Hall.

Behalve voor Level 42 en Mark King schrijft Boon Gould ook nummers voor zichzelf; deze verschijnen in 1995 op het solo-album Tin Man.

Phil Gould werkt mee aan het album United States of Mind van Mick Talbot & Steve White (ex-Style Council).

In 1999 jamt Mike Lindup tijdens een besloten avond met Phil en Boon Gould; ze spelen een aantal nummers van Level 42. Tijdens zijn bruiloft gaat hij in herhaling, maar dan met Mark King, Phil Gould en Wally Badarou. Plannen om met de oorspronkelijke bezetting nieuw materiaal op te nemen en eventueel op tournee te gaan lopen stuk omdat King en Gould binnen de kortste keren weer ruzie krijgen.

Mark King neemt eind 2001 de rechten op de groepsnaam van Mike Lindup over en treedt vanaf dat moment weer op als Level 42. Lindup toont zich bereid om mee te werken aan toekomstige albums, maar niet aan tournees. Op 13 februari 2005 maakt hij dan toch zijn opwachting tijdens het concert in de hoofdstedelijke Forum.

Op 11 september 2006 verschijnt er een nieuw Level 42-album; Retroglide is feitelijk een soloplaat van Mark King met medewerking van de overige leden. Op Ship speelt de originele bezetting; de broers Gould en Mike Lindup die weer deel uitmaakt van de band.

In mei 2007 volgt de dvd-registratie van het concert op 31 oktober 2006 in Oxford is vastgelegd; het is alleen verkrijgbaar via internet. In 2008 komt Level 42 naar The Hague Jazz met Billy Cobham als gastdrummer. De samenwerking blijkt geen succes, aangezien Cobham er (volgens eigen zeggen door een fout in de clicktrack) structureel naast zit. Gary Husband sluit zich na 2009 bij de band van John McLaughlin aan.

Level 42 bestaat dertig jaar en gaat op wereldtournee met de even oude drummer Pete Ray Biggin (o.a. Incognito, Mark Ronson, Amy Winehouse) als nieuwe aanwinst. In deze bezetting speelt de band in Nederland eerst op Neerpelt Open Air (28 mei) en Retropop (12 juni) alvorens een reeks clubconcerten te geven clubconcerten. Ook verschijnen de cd-box Living It Up (singles, niet eerder uitgebrachte nummers en akoestische versies van oude hits) en een live-dvd.

In oktober 2011 speelt de band in Indonesië en België; op 23 november zijn King, Lindup en Biggin aanwezig bij het Prince's Trust-concert.

In 2012 viert Level 42 het 25-jarig jubileum van Running in the Family met een luxe heruitgave en een tournee door Engeland, Scandinavië en Nederland.

In 2013 komt de ep Sirens uit. Hierop staan 6 nummers. De ep wordt geproduceerd door John Morales. Level 42 gaat met deze ep terug naar hun roots van begin jaren 80. In 2014 toert de band ter promotie van Sirens; tijdens een concert in Bournemouth valt Gary Husband in voor Pete Ray Biggin. In 2016 speelt Level 42 op het wereldberoemde North Sea Jazz festival in Rotterdam. Tevens is er de aankondiging van de nieuwe ep Sirens II. In 2017 toert Level 42 met Ali Campbell's versie van UB40. Beide bands doen daarbij 24 juni 2017 Nederland aan voor Night at the Park in Den Haag. In 2018 is Level 42 weer op tournee; Nederlandse (club)optredens vinden in het najaar plaats. In mei 2019 werd Boon Gould thuis in Dorset dood aangetroffen, hij werd slechts 64 jaar oud. In juli 2019 trad Level 42 op tijdens Bospop.