Ali Campbell

Campbell, zoon van de Schotse folkzanger Ian Campbell (1933-2012), groeide op in het multiculturele Birmingham met zijn oudere broers David (1952), Robin (1954) en Duncan (1958); alleen David heeft nooit deel uitgemaakt van UB40. Hij debuteerde op jonge leeftijd door een duet te zingen met Suss Swarbrick, de dochter van Ian Campbell's toenmalige violist Dave Swarbrick; Why Does It Have To Be Me?

Ondertussen kwam Campbell in aanraking met reggae en dacht hij lange tijd dat iedereen daarnaar luisterde. Op de middelbare school kwam daar verandering in, en op zijn zeventiende verjaardag ging Campbell op de vuist met iemand die geen fan van reggae bleek te zijn. Hij raakte bijna zijn linkeroog kwijt, en van de schadevergoeding die hij kreeg werden de instrumenten gekocht voor de oprichting van UB40.

Als voornaamste zanger en gitarist van UB40 beleefde Campbell zijn grootste successen in de jaren 80 en 90. In eerste instantie stond de band erom bekend sociaalpolitieke onderwerpen aan te snijden. Naarmate de populariteit en het aantal coverversies toenam, haakten de reggaepuristen af.

Midden jaren 90 begon Campbell een platenlabel (Kuff) dat hij vanuit zijn tweede huis op Jamaica runde; hij bracht er in 1995 zijn eerste solo-album uit. Big love bracht een paar singles voort, maar Campbell weigerde op promotietour te gaan; iets waar hij later spijt van zou krijgen.

In 2007 nam Campbell z'n tweede solo-album, Running free, op waarop hij werd bijgestaan door artiesten van formaat; en ditmaal deed hij wel aan promotie. Speciaal voor hem werd de release van het nieuwe album van UB40-album (24/7) uitgesteld, maar dan op 25 januari 2008 werd bekendgemaakt dat Campbell uit de band stapt omdat hij zich niet kon vinden in de zakelijke beslissingen van de afgelopen jaren. Vlak daarna stapte ook toetsenist en zwager Michael Virtue op uit onvrede met het management en sloot hij zich aan bij de band van Campbell.

De anderen waren er echter van overtuigd dat hij gewoon een solocarrière boven de band verkoos en gingen verder met Duncan als leadzanger. Campbell voelde zich verraden en heeft zijn broers sindsdien niet meer gesproken; hij verhuisde naar Nieuw-Zeeland.

Running free leverde Campbell z'n eerste Engelse top 10 album op sinds Labour of love III terwijl 24/7 op de 81ste plaats bleef steken. In Nederland gaf hij zijn eerste solo-concerten op 30 augustus 2008 in de Melkweg, en op 1 mei 2009 in de Amsterdamse Borchland met voorprogramma van de Nederlandse formatie Beef. Een maand later verscheen zijn derde solo-album Flying high.

Op zijn vierde solo-album, Great British songs uit 2011, coverde Campbell popnummers uit zijn jeugd.

In 2012 was Campbell jurylid in New Zealand's Got Talent.

Eind 2013 werden Campbell en Virtue met hun ex-collega Terence 'Astro' Wilson herenigd; de trompettist/toaster had UB40 verlaten vanwege het 'country'-album Getting Over the Storm en gebrek aan communicatie. Ze begonnen hun eigen UB40 en brachten in 2014 het album Silhouette uit met zowel covers als eigen materiaal. Het stond echter op naam van Campbell vanwege een rechtszaak die nog steeds loopt.

Op 7 en 9 mei 2016 kwamen de heren van UB40 terug met The Labour of Love Tour in de Heineken Music Hall. Een tournee met de grootste hits, waar UB40 groot mee zijn geworden. Aan het einde van het jaar kwam UB40 met een unplugged album.

In 2017 ging Campbell's UB40 op tournee met de tijdgenoten van Level 42. 24 juni 2017 deden ze Nederland aan voor een concert op Night at the Park in Den Haag.

In maart 2018 verscheen het album A Real Labour of Love; het haalde in eigen land de tweede plaats en werd nr. 1 in de Amerikaanse reggae-chart.

Aan het eind van het jaar verliet Mickey Virtue de band zonder opgaaf van reden.

In 2019 kwam UB40 naar Nederland met de tournee ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum.