Les Républicains

Les Républicains (LR; Nederlands: De Republikeinen) is een politieke partij in Frankrijk. Het is dezelfde partij als daarvoor de Union pour un Mouvement Populaire (UMP). Les Républicains ontstond op 30 mei 2015 door een naamswijziging van de UMP.

Les Républicains (LR)
Logo van de partij
Personen
PartijvoorzitterChristian Jacob
Mandaten
Assemblée nationale
98 / 577
Sénat
143 / 348
Europees Parlement
16 / 74
Conseil Régional
5 / 17
Conseil général
43 / 101
Geschiedenis
Opgericht30 mei 2015
Algemene gegevens
Actief in Frankrijk
RichtingRechts[1]
Ideologieliberaal conservatisme, gaullisme, christendemocratie
KleurenBlauw, rood
Internationale organisatieCDI, IDU
Europese fractieEVP
Europese organisatieEuropese Volkspartij
WebsiteRepublicains.fr
Portaal    Politiek
Frankrijk

Samen met de linkse Parti socialiste vormden Les Républicains tot aan de presidentsverkiezingen van 2017 de traditionele grote partijen in Frankrijk. Emmanuel Macron werd in 2017 tot president van Frankrijk werd gekozen en begon een eigen partij (En Marche). Les Républicains is lid van de Europese Volkspartij, de Centrumdemocratische Internationale en de Internationale Democratische Unie.

Geschiedenis

Les Républicains ontstond in mei 2015 als doorstart van de voormalige partij Union pour un Mouvement Populaire (UMP). Er werd op initiatief van voorzitter Nicolas Sarkozy in mei 2015 een naamswijziging met nieuwe statuten voorgesteld, omdat de naam UMP als partij imagoschade had opgelopen. De naamswijziging werd vervolgens goedgekeurd, waardoor de nieuwe partij officieel een feit werd.

De regionale verkiezingen van 2015 waren de eerste verkiezingen voor de vernieuwde partij. Ze haalde ondanks het succes van het extreem-rechtse Front National zeven van de dertien nieuw ingedeelde regio's binnen.

Presidentsverkiezingen 2017

De voorverkiezingen van Les Républicains om een presidentskandidaat voor de presidentsverkiezingen van 2017 aan te wijzen, vonden in november 2016 plaats.

Voor de Franse presidentsverkiezingen van 2017 stelden zeven partijleden zich kandidaat om voor Lés Républicains de presidentskandidaat te worden. Dit waren Jean-François Copé, François Fillon, Alain Juppé, Nathalie Kosciusko-Morizet, Bruno Le Maire, Jean-Frédéric Poisson en Nicolas Sarkozy. Het werd François Fillon. Met een rigoureus rechts programma leek hij op weg om de presidentsverkiezingen te winnen. Plots werden krantenartikels gewijd aan het feit dat hij gedurende jaren zijn echtgenote als zijn parlementaire medewerker had doen bezoldigen, daar waar het er de schijn van had dat het fictief werk was geweest. Hij bezoldigde ook gedurende kortere tijd zijn zoons als parlementair medewerker tijdens hun studentenjaren. Daarnaast kwam ook een verhaal naar boven dat een weldoener hem heel dure pakken had geschonken. De druk op Fillon werd groot om zijn kandidatuur in te trekken, maar hij weigerde. Zijn kansen om de presidentsverkiezing te winnen smolten weg. Hij eindigde als derde en kon derhalve niet aan de beslissende tweede ronde deelnemen.

Parlementsverkiezingen 2017

Zoals ieder jaar dat er verkiezingen zijn waren er na de presidentsverkiezingen parlementsverkiezingen. Les Républicains hadden aanvankelijk nog de hoop dat ze een meerderheid konden halen en aan de gekozen president Emmanuel Macron een cohabitation konden opleggen.

Weldra werd echter duidelijk dat de onenigheid tussen de voornaamste leden van de partij aanzienlijk was en een eensgezinde campagne onmogelijk maakte. Daarbij slaagde Macron er in om drie belangrijke leden van Les Républicains voor zijn regering binnen te halen, op sleutelposten nog wel: Édouard Philippe als eerste minister, Bruno Le Maire als minister van economie en financies en Gérald Darmanin als minister van Begroting. Daar kwam ook nog bij dat voorname partijleiders zich geen kandidaat stelden; onder hen Alain Juppé (die liever burgemeester in Bordeaux bleef), Jean-François Copé (die liever burgemeester in Meaux bleef), Laurent Wauquiez (die liever voorzitter van zijn regio bleef), oud-eerste-minister Jean-Pierre Raffarin (die liever senator bleef, net als François Baroin, die nochtans de facto de partij- en campagneleider werd). François Fillon was ook geen kandidaat meer.

Er deden bijna 577 kandidaten in de eerste ronde van de verkiezingen mee voor Les Républicains. Er bleven er nog 264 over die voldoende stemmen hadden behaald om aan de tweede ronde deel te nemen.

Stromingen

Les Républicains wordt doorgaans gezien als een liberaal conservatieve partij. De partij ziet zichzelf als een partij van rechts en het centrum. Omdat Les Républicains een overkoepelende centrum-rechtse partij is, houden de leden er tal van verschillende opvattingen op na, variërend van gematigd en christendemocratisch tot uiterst rechts en economisch liberaal. Een belangrijke - maar steeds kleiner wordende - stroming binnen de partij vormen de gaullisten die sociaal-conservatief zijn, maar tevens een voorstander van een sterke staat.

Anders dan bij haar voorganger, de UMP, worden er binnen Les Républicains geen verenigingen met een eigen ideologie toegelaten.[2]

Structuur

Voorzitters

Nr.NaamFotoPeriode
1 Nicolas Sarkozy
30 mei 2015 – 23 augustus 2016
wnd Laurent Wauquiez
23 augustus 2016 – 29 november 2016
vacant van 29 november 2016 tot 10 december 2017
2 Laurent Wauquiez
10 december 2017 – 2 juni 2019
wnd Jean Leonetti
2 juni 2019 – 13 oktober 2019
3 Christian Jacob
13 oktober 2019 –

Websites

Franse politieke partijen

samenstelling per 27 juli 2019
De deelnemende partijen met de meeste zetels worden genoemd, alleen de partijen met een enkele zetel binnen de fractie ontbreken.

Nationale Vergadering:Groupe La République en marche 301: La République en marche ! · Mouvement radical, social et libéral · Alliance centriste · Parti écologiste · Divers gauche ·
Groupe Les Républicains 104: Les Républicains · Divers droite
Groupe du Mouvement démocrate et apparentés MoDem 45: Mouvement démocrate MoDem
Groupe socialiste SOC 29: Parti socialiste
Groupe UDI et indépendants 28: Parti Radical Valoisien · Force européenne démocrate · Les Centristes · Tapura Huiraatira · Alliance centriste · Calédonie ensemble
Groupe Libertés et territoires 18
Groupe La France insoumise 17: La France insoumise
Groupe de Gauche démocrate et républicaine 16: Fédération pour une alternative sociale et écologique · Parti de Gauche · Franse Communistische Partij
onafhankelijken 16
Senaat:Groupe Les Républicains 146: Les Républicains
Groupe Socialiste 72: Parti socialiste
Groupe Union centriste 50: Union des démocrates et indépendants · Les Centristes · Mouvement démocrate · Mouvement radical, social et libéral · Alliance centriste · Tapura Huiraatira
Groupe La République en marche 23: La République en marche ! · Parti socialiste · Divers gauche
groupe Rassemblement Démocratique et Social Européen 23: Mouvement radical, social et libéral · Parti socialiste · La Force du 13
Groupe Communiste, Républicain, Citoyen et des Sénateurs du Parti de Gauche 16: Franse Communistische Partij
Groupe Les Indépendants – République et territoires 13: Mouvement radical, social et libéral · Agir · Les Républicains · Union des démocrates et indépendants
onafhankelijken 5
Europees parlement:Rassemblement National 23 · La République en marche ! 23 · Europe Écologie-Les Verts 13 · Les Républicains 8 · La France insoumise 6 · Parti socialiste 6
Niet-parlementaire partijen:Strollad Breizh · Génération écologie · Mouvement Écologiste Indépendant · Lutte Ouvrière
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.