Franse presidentsverkiezingen 2017

Om officieel als kandidaat te worden aanvaard, dienden minstens 500 peterschappen te worden verzameld bij de daartoe gemachtigde overheidspersonen (parlementsleden, senatoren, burgemeesters, voorzitters van regionale raden enz.), in totaal 41.000 personen. Bereikten het minimum aantal peters:

• François Fillon (3 635 peters)
• Benoît Hamon (2 039 peters)
• Emmanuel Macron (1 829 peters)
• Jean-Luc Mélenchon (805 peters)
• Jean Lassalle (708 peters)
• Nicolas Dupont-Aignan (707 peters)
• Nathalie Arthaud (637 peters)
• Marine Le Pen (627 peters)
• François Asselineau (587 peters)
• Philippe Poutou (573 peters)
• Jacques Cheminade (528 peters).

Bereikten niet het aantal peters:

• Rama Yade (353 peters)
• Alexandre Jardin (168 peters)
• Charlotte Marchandise (135 peters)
• Michèle Alliot-Marie (74 peters)
• Oscar Temaru (109 peters)
• Henri Guaino (33 peters).

De Franse president wordt gekozen door middel van algemeen kiesrecht voor een periode van vijf jaar. Om in de eerste ronde te kunnen winnen moet een kandidaat meer dan 50% van de stemmen behalen; in de tweede ronde wint de kandidaat met de meeste stemmen.[3] Tot hiertoe behaalde geen enkele kandidaat een absolute meerderheid in de eerste ronde en waren er dus telkens twee stemrondes nodig.

Op 18 maart 2017 stelde de Grondwettelijke Raad de definitieve lijst vast met elf kandidaten die de vereiste handtekeningen hadden ingezameld.[4]

Hoofdkandidaten

De volgende kandidaten haalden minstens vijf procent in de peilingen.

• 
  Jean-Luc Mélenchon
  (La France insoumise)[5]
• 
  Benoît Hamon (Parti socialiste) (geselecteerd in de voorverkiezingen in januari 2017)
• 
  Emmanuel Macron
  (onafhankelijk met zijn beweging "En Marche!"; voormalig minister van de Parti socialiste)
• 
  François Fillon[6]
  (Les Républicains)(geselecteerd in de voorverkiezingen in november 2016)
• 
  Marine Le Pen
  (Front national)[7][8]

Andere kandidaten

De volgende personen waren kandidaat vanwege een kleine partij of ten persoonlijke titel en haalden minder dan vijf procent in de peilingen.

• Nathalie Arthaud (Lutte ouvrière)[9]
• Philippe Poutou (NPA)
• Jean Lassalle[10]
• Nicolas Dupont-Aignan (Debout la France)
• Jacques Cheminade
• François Asselineau (Union populaire républicaine)

Noemenswaardige politici die geen kandidaat waren:

• Frans president François Hollande (Parti socialiste)[11]
• François Bayrou (Mouvement démocrate).[12]

Enkele kandidaten overleefden de voorverkiezingen binnen hun eigen politieke familie niet:

• Nicolas Sarkozy (Les Républicains)[13],
• Alain Juppé (Les Républicains)[14],
• Manuel Valls (Parti socialiste) en
• Arnaud Montebourg (Parti socialiste).
• Yannick Jadot werd geselecteerd tijdens de voorverkiezingen van de groene partij (Europe Écologie Les Verts) maar trok zich in februari 2017 terug om de socialistische kandidaat Benoît Hamon te steunen.
• De onafhankelijke kandidaat Henry de Lesquen trok zich eveneens op 3 maart terug om François Fillon te steunen.

Nadat de vereiste ingezamelde handtekeningen van lokale, regionale of nationale afgevaardigden per 1 maart 2017 publiekelijk waren te raadplegen, trok Christian Troadec (Régions et peuples solidaires) zich terug, nadat volgens zijn verklaring, wegens angst voor politieke en sociale druk bij de politieke mandatarissen, slechts 53 van de 224 aanvankelijk beloofde handtekeningen inderdaad waren ingediend.[15]

Kandidaten met het meeste stemmen tijdens de eerste ronde naar departement

 Emmanuel Macron

 Marine Le Pen

 François Fillon

 Jean-Luc Mélenchon

Kandidaten met het meeste aantal stemmen in de tweede ronde naar departement

 Emmanuel Macron

 Marine Le Pen

De eerste ronde vond op 23 april 2017 plaats. De twee kandidaten met de meeste stemmen, Emmanuel Macron en Marine Le Pen plaatsten zich voor de tweede ronde op 7 mei 2017. Hierin werd Macron gekozen als nieuwe president van Frankrijk.

Onmiddellijk na de presidentsverkiezingen verschenen artikelen die verklaarden dat Macron 'slecht' verkozen was, doordat hij wel 66 % van de stemmen had behaald, maar vanwege het groot aantal blanco (8,5 %) en ongeldige (2,96 %) stemmen, naast het feit van de onthoudingen (25 %), niet boven de 50 % van de ingeschreven kiezers was geraakt, maar strandde op 43,60 %.[17]

Anderen antwoordden hierop dat dit hem (met uitzondering van het ongewone geval Chirac in 2002) in het gemiddelde plaatste van de verkiezingsuitslagen van de presidenten voor hem:

• 1965: de Gaulle 45,27 % (13 miljoen stemmen)
• 1969: Pompidou 37,51 % (11 miljoen stemmen)
• 1974: Giscard 43,77 % (13 miljoen stemmen)
• 1981: Mitterrand 43,76 % (15 miljoen stemmen)
• 1988: Mitterrand 43,16 % (16 miljoen stemmen)
• 1995: Chirac 39,43 % (15 miljoen stemmen)
• 2002: Chirac: 62 % (25 miljoen stemmen)
• 2007: Sarkozy: 42,69 % (18 miljoen stemmen)
• 2012: Hollande: 39,08 % (18 miljoen stemmen)
• 2017: Macron: 43,60 % (20 miljoen stemmen).[18]

	Verkiezingen in Frankrijk
Presidentsverkiezingen: 1848 · 1873 · 1879 · 1885 · 1887 · 1894 · 1895 · 1899 · 1906 · 1913 · 1920 (jan.) · 1920 (sept.) · 1924 · 1931 · 1932 · 1939 · 1947 · 1953 · 1958 · 1965 · 1969 · 1974 · 1981 · 1988 · 1995 · 2002 · 2007 · 2012 · 2017 · 2022 Kamerverkiezingen: 1791 · 1792 · 1795 · 1798 · 1799 · 1815 · 1816 · 1820 · 1824 · 1827 · 1830 · 1848 · 1849 · 1852 · 1857 · 1863 · 1869 · 1871 · 1876 · 1877 · 1881 · 1885 · 1889 · 1893 · 1898 · 1902 · 1906 · 1910 · 1914 · 1919 · 1924 · 1928 · 1932 · 1936 · 1945 · 1946 (jun.) · 1946 (nov.) · 1951 · 1956 · 1958 · 1962 · 1967 · 1968 · 1973 · 1978 · 1981 · 1986 · 1988 · 1993 · 1997 · 2002 · 2007 · 2012 · 2017 Senaatsverkiezingen: 1959 · 1962 · 1965 · 1968 · 1971 · 1974 · 1977 · 1980 · 1983 · 1986 · 1989 · 1992 · 1995 · 1998 · 2001 · 2004 · 2008 · 2011 · 2014 · 2017 · 2020 Referenda: 1793 · 1795 · 1800 · 1802 · 1804 · 1815 · 1851 · 1852 · 1870 · 1945 · 1946 (mei) · 1946 (okt.) · 1958 · 1961 · 1962 (jun.) · 1962 (okt.) · 1969 · 1972 · 1988 · 1992 · 2000 · 2005

Nieuwsberichten die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden in de categorie Franse presidentsverkiezingen 2017 van Wikinieuws.