Nationale Vergadering (Frankrijk)

Amfitheater

Het Palais Bourbon, zetel van de Nationale Vergadering

De Assemblée nationale ontstond op 17 juni 1789, tijdens een vergadering van de Franse Staten-Generaal (standenvergadering). De Derde Stand verklaarde dat zij het volk vertegenwoordigde en riep zichzelf uit tot de Assemblée nationale (Nationale Volksvergadering). De lagere geestelijkheid van de Eerste Stand sloot zich bij de Derde Stand (burgerij) aan. De Tweede Stand (adel) sloot zich op last van de koning ook aan bij de Derde Stand en daarmee verdween de standenvergadering.

Op 26 augustus 1789 aanvaardde de Assemblée nationale de Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger (Déclaration des Droits de l’Homme et du Citoyen). Later nam ze de naam van "Assemblée nationale constituante" (grondwetgevende nationale vergadering) of kortweg Constituante aan. In 1791 werd ze vervangen door de "Assemblée national législative" (Wetgevende Nationale Vergadering) of kortweg Législative; in 1792 door de Nationale Conventie.

Onder de Tweede Republiek was er opnieuw een eenkamerparlement dat Nationale Vergadering werd genoemd. Het bestond van 1849 tot 1851, toen het door de prins-president Louis-Napoléon Bonaparte (de latere Napoleon III) ontbonden werd

Na de uitroeping van de Derde Republiek werd in 1871 een Nationale Vergadering verkozen om een nieuwe grondwet op te stellen. In die grondwet werd de naam "Nationale Vergadering" gegeven aan een verenigde vergadering van beide kamers (Kamer van afgevaardigden en Senaat), die de president koos en de grondwet kon wijzigen.

Pas na de Tweede Wereldoorlog werd Assemblée nationale de benaming van alleen het lagerhuis. De Senaat was in een eerste grondwetsontwerp afgeschaft, maar werd in de uiteindelijke grondwet vervangen door een Raad van de Republiek (de verenigde vergadering van beide kamers wordt sindsdien "Congres" genoemd). De Nationale Vergadering kreeg grote macht, in de hoop aan de conflicten tussen president, regering en parlement een einde te maken. De president had zelfs de goedkeuring van de Assemblée nodig om een kabinetsformateur aan te wijzen.

En dat moest hij nogal eens doen, want gemiddeld eens per half jaar kwam een regering onder de Vierde Republiek ten val, meestal in het parlement.

In de grondwet van 1958 werd de naam Assemblée nationale behouden, terwijl de Raad van de Republiek opnieuw de Senaat werd. De Assemblée behield niet haar macht, want nu verschoof de regeermacht nagenoeg naar president en regering. De Nationale Vergadering had slechts een deel van het jaar zitting, voornamelijk om de wetten van de Gaulle goed te keuren.

In de bijna vijftigjarige geschiedenis van de Vijfde Republiek heeft de Assemblée wel weer wat invloed herwonnen. Dit gebeurde vooral in de periodes van Cohabitation, waarin de parlementaire meerderheid een andere politieke kleur had dan de president. De Franse Assemblée blijft echter een van de volgzaamste parlementen van Europa.

Na de parlementsverkiezingen in 2012[4] zag de zetelverdeling in de Nationale Vergadering er als volgt uit:

^a Thans draagt de parlementaire groepering de naam Socialiste, écologiste et républicain (SER)
^b Thans draagt de parlementaire groepering de naam Les Républicains (LR)
^c Deze parlementaire groepering werd in mei 2016 ontbonden; leden van de groepering hebben zich aangesloten bij de SER-fractie
^d Non inscrits, lett.: "niet-ingeschrevenen", d.w.z. parlementariërs die niet zijn verbonden aan een fractie

2002
Na de parlementsverkiezingen in 2002 zag de zetelverdeling er als volgt uit:

Afkortingen

• UMP:Union pour un Mouvement Populaire
• SRC:Socialiste, radical et citoyen
• GDR:Gauche démocrate et républicaine
• GNC:Groupe Nouveau Centre
• NI:Niet Ingeschreven

2007
Na de parlementsverkiezingen in 2007 zag de zetelverdeling er als volgt uit: