Liberaldemokratische Partei Deutschlands

Liberaldemokratische Partei Deutschlands (LDPD of LDP, Liberaal-democratische Partij van Duitsland), was een Oost-Duitse politieke partij. De LDPD werd op 5 juli 1945 in de Sovjet-bezettingszone in Duitsland opgericht. De oprichters waren meestal afkomstig uit de liberale partijen ten tijde van de Weimarrepubliek, de links-liberale Duitse Democratische Partij (Deutsche Demokratische Partei, DDP) en de conservatief-liberale Duitse Volkspartij (Deutsche Volkspartei, DVP). Een aantal oprichters was echter nog nooit lid geweest van een partij. De meeste oprichters waren van protestantsen huize.

Liberaal-Democratische Partij van Duitsland (Liberaldemokratische Partei Deutschlands, LDP[D])
Personen
Partijvoorzitter	Manfred Gerlach (1967-1990) Rainer Ortleb (1990)
Geschiedenis
Opgericht	Berlijn, 5 juli 1945
Algemene gegevens
Actief in	Duitse Democratische Republiek
Richting	Centrum-links, links (vanaf nov. 1989: centrum-rechts)
Ideologie	liberalisme de facto: socialisme
Portaal    Politiek

De partij stond aanvankelijk in nauw contact met haar West-Duitse collega de FDP, maar al spoedig bleek dat de Sovjetautoriteiten deze samenwerking onmogelijk probeerden te maken. Bij de vrije verkiezingen in de Sovjet-Russische bezettingszone werd de LDPD na de Sozialistische Einheitspartei Deutschlands de grootste partij. Daarna werd de LDPD net als de CDU en enkele andere partijen lid van het door de SED gedomineerde Antifascistisch Blok, vanaf 1949 het Nationale Front geheten. Op die manier kon de LDPD in de DDR als legale zogenaamde Blokpartij blijven bestaan. Van 1949 tot 1989 maakte de LDPD deel uit van de regering. De LDPD bezette 52 zetels in de Volkskammer. Daarnaast vertegenwoordigde één vrouw de LDPD in de fractie van de Democratische Vrouwenbond van Duitsland (Demokratischer Frauenbund Deutschlands, DFD)[1]. In de jaren vijftig erkende men de leidende rol van de SED en het marxisme-leninisme.

De LDPD was georganiseerd volgens het principe van het democratisch centralisme. De Partijdag was het hoogste orgaan van de LDPD. In de regel vond iedere vijf jaar een partijdag plaats. Het partijcongres koos een Centraal Bestuur (Zentralvorstand), dat op zijn beurt een Politiek Comité (Politischer Ausschuß) en een Secretariaat (Sekretariat) benoemde. Het Politiek Comité en het Secretariaat waren de werkelijke machtsorganen van de LDPD. De voorzitter van de LDPD was de belangrijkste bestuurder van de partij en had zowel zitting in het Politiek Comité als het Secretariaat van het Centrale Bestuur[2].

In oktober 1989 trad de LDPD uit het Nationaal Front en werd zij een oppositiepartij. Bij de vrije verkiezingen in de DDR in maart 1990 behaalde de LDPD onder de naam Liberale 21 zetels. Na de Duitse Hereniging ging de LDPD op in de FDP.