Kylie Minogue

Minogue wordt op 28 mei 1968 geboren in het Bethlehem Hospital in Melbourne als oudste dochter van een Australische vader en een moeder uit Wales. In 1970 wordt Kylies broer Brendan Minogue geboren en Danielle Jane Minogue (Artiestennaam: Dannii Minogue) volgt op 20 oktober 1971 als jongste dochter.

Minogue groeit op in Melbournes buitenwijk Surrey Hills in een eenvoudig huisje waar Ron Minogue kostwinner is als accountant. Carol is huismoeder en had voor de geboorte van Kylie een carrière als balletdanseres.

In haar kinderjaren ontstaat een duidelijke voorkeur voor muziek van The Beatles, The Rolling Stones en ABBA. Minogue is op 10-jarige leeftijd sterk onder de indruk van het optreden van Olivia Newton-John in de film Grease en doet haar samen met haar zus Daniëlle geregeld na in huisoptredentjes.

Minogue in 2009

Minogues carrière wordt gekenmerkt door haar opkomst als kindsterretje in een soapserie. In grote lijnen is het begin van haar carrière te vergelijken met dat van hedendaagse artiesten als Britney Spears, Christina Aguilera, Justin Timberlake en Ricky Martin. Met meer dan 60 miljoen verkochte albums is Kylie Minogue een van de succesvolste artiesten van Australië.

Minogue krijgt in 1979 haar eerste televisierol in de televisieserie The Sullivans. Haar moeder heeft haar twee dochters, Daniëlle en Kylie, naar de auditie gebracht en Kylie wordt geselecteerd om de rol van Karla te spelen. Haar carrière start echt in februari 1986 als ze auditie doet voor de Australische televisieserie Neighbours. Dit resulteert in een contract van 12 weken om Charlene Mitchell te spelen, een jongensachtige monteur. In diezelfde serie maakt Jason Donovan zijn opwachting als Scott Robinson. 23,8 miljoen kijkers uit voornamelijk Groot-Brittannië en Australië zien Scott en Charlene uiteindelijk trouwen.

Tijdens een liefdadigheidsbal in Melbourne met andere Neighbours-acteurs, zingt Minogue een nummer van Little Eva: The loco-motion. Ze krijgt vervolgens een platencontract aangeboden en het nummer wordt op single uitgebracht (onder de titel Locomotion). Ze staat er zeven weken mee op nummer 1 in Australië en het wordt de best verkochte single van het jaar. Dit succes ontgaat producerstrio Stock, Aitken & Waterman (SAW) niet en zij nodigen Minogue uit om naar Londen te komen om een lied op te nemen. Het verhaal wil dat de producers vergaten dat Minogue zou komen en dat zij het nummer I should be so lucky in veertig minuten schreven terwijl Minogue op de gang zat te wachten. Het nummer betekende de internationale doorbraak van Minogue begin 1988. Het album Kylie en een aantal hits volgen (waaronder een opnieuw opgenomen versie van The loco-motion). Aan het eind van het jaar brengt ze het nummer Especially for you uit, een duet met Neighbours-collega Jason Donovan.
In 1989 verschijnt het tweede album Enjoy yourself, met onder meer de hit Hand on your heart. Kylie gaat dan ook voor het eerst op tournee door Engeland en Australië. Rond 1990 krijgt Minogue een relatie met INXS-zanger Michael Hutchence en wil ze af van haar zoetsappige imago. Ze eist dat Stock, Aitken en Waterman het nieuwe nummer Better The devil you know opnieuw mixen, dit keer met een wat gedurfder en volwassener sound. De videoclip die ze bij het nummer maakt, laat ze pas zien aan het producerstrio als die klaar is. In de video is Minogue voor het eerst als 'sexy en uitdagende vamp' te zien, iets wat Stock, Aitken en Waterman niet voor ogen hebben gehad met de voormalige soapster. In haar daaropvolgende clips voor Step back in time, What do I have to do en Shocked zet Minogue die trend voort. Op het album waar deze hits vanaf komen - Rhythm of love - werkt Minogue voor het eerst samen met andere songschrijvers en producers, onder wie Stephen Bray, bekend van zijn werk voor Madonna. Hoewel Minogues contract voor drie albums met SAW hiermee ten einde komt, halen de drie heren Kylie over nog een vierde album te maken. Minogue stemt toe en maakt Let's get to it, haar laatste album met SAW dat in 1991 verschijnt. Echte hits komen hier echter niet vanaf en na het uitbrengen van een Greatest hits-album in 1992 breekt Minogue definitief met Stock, Aitken & Waterman.

Hoewel haar aanvankelijk door haar moeder werd afgeraden om een carrière in de showbizz op te bouwen, werd Carol (Kylie's moeder) haar trouwste adviseur op het gebied van kleding sinds haar eerste hit in 1988.

Na het vertrek bij SAW tekent Minogue een lucratief contract bij het hippe dancelabel DeConstruction. In 1994 komt ze terug met de single Confide in me. Het wordt een groot succes: de single komt in een tiental landen op de eerste positie terecht en in een groot aantal landen in de top 10. In Nederland komt het nummer echter niet hoger dan een 38e positie in de Top 40. Na deze single verschijnt het album Kylie Minogue, waarop ze onder meer samenwerkt met de Pet Shop Boys, Brothers In Rhythm, Heller & Farley en M People. Wereldwijd gaan ongeveer 2,5 miljoen exemplaren over de toonbank, beduidend minder dan haar eerdere albums. In Nederland komt het album niet in de hitlijsten.

In 1995 bestormt Minogue samen met Nick Cave, de "Australian Prince of Darkness", de hitlijsten met het duet Where the wild roses grow. Dit nummer wordt wereldwijd een grote hit en komt in Nederland in de top 10 terecht.

In 1997 verschijnt Minogues meest persoonlijke album tot dan toe: Impossible princess. Het wordt geproduceerd door onder andere Brothers In Rhythm en Dave Ball (Soft Cell, The Grid) De release wordt steeds uitgesteld door tegenslagen en krijgt door het overlijden van Lady Di in Europa zelfs een andere naam: Kylie Minogue 1997. Het album wordt in Europa geen succes, maar doet in Australië goede zaken: het wordt zelfs haar bestverkopende plaat sinds 1988 en bekroond met dubbel platina. De pers is over het algemeen lovend over dit album en de gedurfde weg die Minogue is ingeslagen. De sfeer en sound hebben iets weg van (het later verschenen album) Ray of light van Madonna. Veel fans van Minogue zien Impossible princess als haar beste werk tot nu toe.

Door de tegenvallende verkoopresultaten van Impossible princess besluiten Minogue en DeConstruction ieder hun eigen weg te gaan. Minogue zingt in 1999 een duet met de Pet Shop Boys op hun album Nightlife, getiteld In denial. Hetzelfde jaar tekent ze een contract bij platenlabel Parlophone.

Minogue besluit haar experimentele periode achter zich te laten en terug te keren naar de commerciële popmuziek. Na haar contract met Parlophone verschijnt in 2000 de eerste single Spinning around. Dit nummer belandt meteen op de eerste plaats van de Britse en Australische charts en wordt ook in Nederland een hit. In Groot-Brittannië is Minogue nu de tweede artiest (naast Madonna) die nummer 1-hits heeft gescoord in de 80's, 90's en 00's. De videoclip, waarin Minogue te zien is in een gouden hotpants, wordt veelvuldig gedraaid op muziekzenders. Op het album Light years dat hierop volgt, staan voornamelijk vrolijke en ongecompliceerde popdeuntjes, met een knipoog naar de seventies. Robbie Williams en zijn in die tijd vaste songschrijver Guy Chambers schrijven drie nummers voor het album, waaronder Kids, een duet met Williams dat ook een grote hit wordt. Williams en Chambers schrijven ook Your disco needs you, wat uitgroeit tot een favoriet in de gayscene (waar Minogue een grote groep trouwe aanhangers heeft). In 2000 gaat ze op tournee door Australië en Europa met de On A Night Like This-tournee. Minogue zingt vooral nummers van haar laatste album, maar schroomt ook niet om terug te grijpen naar de SAW-hits uit de beginperiode. Met Jimmy Little zingt ze in 2001 het gelegenheidsduet voor het album A journey through the musical landscape Of 21st century Australia, Bury me deep in love. Ze speelt ook een gastrol in de Britse sitcom Men Behaving Badly, waarin de hoofdpersonen veelvuldig vol bewondering refereren aan haar. Als ze in de serie opeens voor de deur staat, herkennen ze haar echter niet.

Ook test ze tijdens deze show voor het eerst het nieuwe nummer Can't get you out of my head uit op het publiek. In hetzelfde jaar treedt zij op tijdens de eerste uitreiking van de IIFA-Awards in Groot-Brittannië.[1] In september 2001 verschijnt het nummer op single. Mede dankzij de stijlvolle videoclip wordt dit de grootste hit uit Minogues carrière. In meer dan veertig landen (inclusief Nederland) komt het nummer op de hoogste positie in de hitlijsten. Zelfs in de Verenigde Staten, waar Minogue tot dan toe weinig succes heeft, loopt men warm voor het nummer; het bereikt de zevende positie in de Billboard-charts. Het bijbehorende album Fever doet het wereldwijd ook goed, met hits als Love at first sight en In your eyes. In 2002 gaat Minogue opnieuw op tournee, met de Fever Tour. In Nederland staat ze ermee in een uitverkocht Ahoy'. Door het succes van haar albums en singles worden haar shows grootser en imposanter. Critici zeggen dat vanaf dan het spontane element uit haar shows is verdwenen, maar de zalen zijn voller dan ooit. Carol Minogue (Kylies moeder), die altijd als kledingadviseur heeft gewerkt voor Minogue, maakt plaats voor Dolce & Gabbana, die voor haar Fever Tour exclusieve ontwerpen maken.

In november 2003 verschijnt het album Body language, voorafgegaan door de hit Slow. Een jaar later, na het uitbrengen van haar tweede verzamelalbum Ultimate Kylie, volgt opnieuw een tournee: Showgirl: The Greatest Hits Tour. Ook dit keer komt ze naar Nederland en treedt ze op in Ahoy'. Kort hierna, op 17 mei 2005, wordt de tour afgebroken. Artsen hebben borstkanker geconstateerd bij de zangeres en ze wordt direct onder behandeling gesteld.

In december 2005 wordt bekend dat de hit I believe in you genomineerd is voor een Grammy Award in de categorie "Best Dance Record". Minogue werd met de nummers Love at first sight (2003) en Slow (2005) al eerder genomineerd. In 2004 won ze de Grammy voor haar hit Come into my world.

In januari 2006 verklaren Minogues artsen dat de behandeling van haar ziekte, een operatie gevolgd door chemokuren (waarvan de laatste op 18 december 2005), succesvol is verlopen. In juni 2006 wordt de zangeres gespot in opnamestudio's en maakt ze bekend weer aan het werk te gaan. Op 22 juni maakt Minogue bekend haar Showgirl Tour in Australië te hervatten op 11 november 2006. Ze wijzigt de naam van de tour in The Showgirl Homecoming Tour. Na de Australische shows geeft Minogue ook nog een aantal concerten in Londen en Manchester. De tour eindigt op 19 januari 2007. Aan het einde van dat jaar verschijnt haar album X, waarvan de single 2 Hearts als voorloper wordt uitgebracht. Hierna brengt ze de single In my arms uit. Het album X verkoopt in de Verenigde Staten niet zoals gehoopt. In de eerste week worden er slechts 5500 exemplaren van verkocht, waarmee ze op plek 139 van de albumlijst komt te staan.

In 2007 speelt ze in de kerstspecial Voyage of the Damned van de Britse tv-serie Doctor Who, die met meer dan 13 miljoen kijkers behoort tot de best bekeken afleveringen van die serie ooit.

In februari 2009 neemt Kylie Minogue samen met Sonu Nigam onder begeleiding van A.R. Rahman een track op voor de Bollywood film Blue. Op deze track is Kylie Minogue ook dansend te zien in de film, samen met Akshay Kumar.

Minogue tijdens een optreden op 15 maart 2011 te Parijs

In 2010 brengt Minogue haar elfde album, Aphrodite, uit. Het album ligt vanaf 30 juni 2010 in Japan in de winkels, 2 juli 2010 in Nederland en de rest van de wereld volgt daarna. Er komen vier versies uit: een enkele compact disc, een dubbel-cd, de Japanse persing en elpee. All the lovers wordt gekozen als de eerste single van het album. Het is een van de laatste nummers die opgenomen worden voor het album. Het nummer gaat in première bij BBC Radio op 14 mei. Get outta my way wordt als tweede single uitgebracht rond september 2010. De laatste single van het album is Better than today.

In juni 2012 komt het verzamelalbum The Best Of Kylie Minogue uit, in verband met haar 25-jarig jubileum als zangeres. Het is ook verkrijgbaar met een dvd met vele videoclips van Minogue. Op 26 oktober 2012 komt haar cd The Abbey Road Sessions uit. Het zijn haar oudere nummers, maar dan opnieuw opgenomen in de bekende studio's. De nummers brengen meer emotie met zich mee, en ze wordt begeleid door een orkest. Er wordt ook een single uitgebracht, Flower. Ze regisseert de videoclip bij het nummer zelf.