Kommunistiese Eenheidsbeweging Nederland

De Kommunistiese Eenheidsbeweging Nederland (marxisties-leninisties), of Kommunistische Eenheidsbeweging Nederland (marxistisch-leninistisch), afgekort KEN(ml) was een maoïstische splinterpartij, opgericht in januari 1970 als voortzetting van het Marxistisch Leninistisch Centrum Nederland dat bestond sinds midden jaren zestig, toen de internationale discussie tussen Moskou en Beijing ook in Nederland tot meningsverschillen in communistische kring leidde. Onder de oprichters van het Marxistisch Leninistisch Centrum Nederland waren de Rotterdamse zakenman Nico Schrevel (voorzitter) en pijpfitter Daan Monjé. Een van de leden in de leiding van de KEN(ml) was een infiltrant van de BVD die in 1971 ontdekt werd.[1]

COMMUNISME

Concepten Marxistische economie Historisch materialisme Meerwaarde Klassenstrijd Proletarisch internationalisme Wereldrevolutie

Aspecten Communistisch Manifest Communistische partij Communistische symboliek

Varianten Marxisme Leninisme Trotskisme Maoïsme Luxemburgisme Titoïsme Stalinisme Castroïsme Guevarisme Hoxhaïsme Juche Blanquisme Linkscommunisme Radencommunisme Anarchocommunisme Christelijk communisme Eurocommunisme Oercommunisme Wetenschappelijk communisme

Internationalen Bond der Communisten Eerste Internationale Tweede Internationale Derde Internationale Vierde Internationale

Personen Gracchus Babeuf Filippo Buonarroti Louis Blanqui Étienne Cabet Wilhelm Weitling Karl Marx Friedrich Engels Rosa Luxemburg Karl Liebknecht Antonio Gramsci Vladimir Lenin Leon Trotski Jozef Stalin Kim Il-sung Mao Zedong Hồ Chí Minh Josip Broz Tito Che Guevara

Verwante onderwerpen Anticommunisme Russische Revolutie Sovjet-Unie Koude Oorlog Dictatuur van het proletariaat Val van het communisme Links Socialisme

Portaal    Communisme

Het partijblad van de KEN heette, net als het blad van het eerdere Marxistisch Leninistisch Centrum Nederland, Rode Tribune. Dit naar voorbeeld van de vooroorlogse krant van de Communistische Partij Holland (later CPN)(zie Tribune). Het partijblad van de Socialistische Partij (SP) heet nog altijd Tribune.

De KEN kreeg een (relatief) grote aanhang, en landelijke bekendheid, toen de partij in 1970 een hoofdrol speelde in een wilde staking van Rotterdamse havenarbeiders. De nieuwe aanwas bestond grotendeels uit studenten.

Binnen de partij ontstonden twee facties, een 'intellectuele' onder leiding van Schrevel en een 'proletarische' onder Monjé. Uiteindelijk splitste Monjé zich in 1971 af, en richtte hij samen met schrijver Koos van Zomeren en Hans van Hooft sr. de Kommunistiese Partij Nederland/Marxisties Leninisties (KPN/ML) op, de latere SP. De groep van Schrevel bleef zich KEN(ml) noemen. Bij de boedelscheiding nam de SP de drukpers van de KEN over, die later een belangrijk politiek-strategisch wapen zou blijken te zijn.[2]

De KEN(ml) volgde de zogenaamde 'massalijn', waarbij de meeste energie werd gestoken in activiteiten in de Rotterdamse haven, de metaalindustrie in het Rijnmondgebied en de in deze sectoren actieve vakbonden. Ze probeerde de massa's verder middels mantelorganisaties te mobiliseren. De belangrijkste waren de Kommunistiese Studentenbond (KSB) en het Landelijk Vietnam Komitee (LVK) dat in in 1972 in Rotterdam een algemene demonstratie tegen de Vietnamoorlog organiseerde met een opkomst van 10.000 mensen en een scholierendemonstratie van 5.000 deelnemers (politiecijfers).

Nadat Kees de Boer het politieke secretariaat in 1974 overnam van Bert Cremers begon KEN(ml) aan een zigzagkoers die voor veel leden niet meer te volgen was en waardoor een leegloop begon.

In maart 1976 hield de KEN(ml) - geïnspireerd door de toenmalige Chinese politiek - met haar nieuwe mantelorganisatie Beweging voor Vrijheid en Onafhankelijkheid (BVO) in Amsterdam een teach-in (protest-vergadering met educatieve opzet) om voor het Sovjet-gevaar te waarschuwen[3]. In 1977 deed de KEN(ml) een mislukte poging om een Tweede Kamerzetel te veroveren. De partij bleef naar verhouding nog altijd op vele terreinen politiek actief maar vanaf eind jaren zeventig concentreerde ze zich helemaal op zichzelf. In 1981 werden de KEN(ml) en haar blad Rode Tribune opgeheven. Het traditionele communistische organisatieprincipe van het 'democratisch centralisme' werd vervangen door dat van een goeroe met volgelingen en de voorheen maoïstische organisatie viel uiteen in een aantal communes. Kees de Boer startte een campagne voor vrije seksualiteit. Vaste relaties werden taboe verklaard, evenals exclusieve banden tussen ouders en kinderen, samen met een kleine kliek bepaalde hij wie bij wie diende te wonen en te slapen. Critici werden in collectieve sessies onderhanden genomen en gewezen op resten burgerlijke ideologie. Midden jaren 80 kwam de groep in opspraak na een politie-inval vanwege verdenking van verwaarlozing van kinderen en ontucht met minderjarigen.[4].

KEN (ml) had in de loop van de jaren 70 verschillende afsplitsingen. In 1972 de Kommunistiese Kring Rijnmond (KKR), later Kommunistiese Arbeidersorganisatie (KAO) geheten. In 1976-1977 de Groep Marxisten Leninisten (GML), een groep partijloze sociologiestudenten die samenging met ex-KEN-leden.[5].