Radencommunisme

Radencommunisme is een stroming binnen het marxisme, begin jaren '20 ontstaan in Nederland en Duitsland, waarin arbeidersraden op bedrijfsniveau worden gezien als de primaire vorm van revolutionaire organisatie; zij zouden de staat vervangen. Radencommunisten verwerpen het idee van een voorhoedepartij. Het radencommunisme toont daarin gelijkenis met het libertair socialisme.

COMMUNISME

Concepten Marxistische economie Historisch materialisme Meerwaarde Klassenstrijd Proletarisch internationalisme Wereldrevolutie

Aspecten Communistisch Manifest Communistische partij Communistische symboliek

Varianten Marxisme Leninisme Trotskisme Maoïsme Luxemburgisme Titoïsme Stalinisme Castroïsme Guevarisme Hoxhaïsme Juche Blanquisme Linkscommunisme Radencommunisme Anarchocommunisme Christelijk communisme Eurocommunisme Oercommunisme Wetenschappelijk communisme

Internationalen Bond der Communisten Eerste Internationale Tweede Internationale Derde Internationale Vierde Internationale

Personen Gracchus Babeuf Filippo Buonarroti Louis Blanqui Étienne Cabet Wilhelm Weitling Karl Marx Friedrich Engels Rosa Luxemburg Karl Liebknecht Antonio Gramsci Vladimir Lenin Leon Trotski Jozef Stalin Kim Il-sung Mao Zedong Hồ Chí Minh Josip Broz Tito Che Guevara

Verwante onderwerpen Anticommunisme Russische Revolutie Sovjet-Unie Koude Oorlog Dictatuur van het proletariaat Val van het communisme Links Socialisme

Portaal    Communisme

De belangrijkste Nederlandse theoretici van het radencommunisme waren Anton Pannekoek en Herman Gorter. In Duitsland was Otto Ruhle de belangrijkste radencommunistische theoreticus. Ook Béla Kun, die in 1919 een korte heerschappij kende in Hongarije, was een aanhanger van deze ideologie.

Radencommunisme ligt dicht bij anarcho-syndicalisme. Anarcho-syndicalisme is in tegenstelling tot het radencommunisme echter niet marxistisch. En over het algemeen staat het radencommunisme minder kritisch tegenover een centrale, overkoepelende autoriteit over arbeidersraden.