Kach

Meir Kahane werd in 1932 geboren in Brooklyn in een orthodox joodse familie. Nadat hij een paar keer mishandeld was door antisemitische buurtgenoten schreef hij het boek Never again, waarin hij joden opriep tot weerbaarheid, en sloot hij zich aan bij de Betarbeweging. In 1968 richtte hijzelf de Jewish Defense League (JDL) op om de Joodse gemeenschap in New York te beschermen tegen aanvallen van neonazi’s. De Jewish Defense League is een beweging die geweld niet schuwt en in verband wordt gebracht met enkele aanslagen.

In september 1969 emigreerde Kahane’s naar Israël waar hij in 1971 Kach (Kahane naar de Knesset) oprichtte[1]. Kach zag de oplossing voor het slepende Israëlisch-Palestijnse conflict in het over de grens zetten van de Palestijnen en de Arabische Israëliërs) naar Arabische buurlanden (de zogenoemde ‘transfer’). Kach maakte een uitzondering voor de Druzen en Bedoeïenen, dit zijn weliswaar Arabieren maar zij waren volgens Kach niet anti-Israël en over het algemeen niet bij terreurdaden betrokken. Kach had vooral in Hebron en Kiryat Arba veel sympathisanten, maar ook buiten Israël in Europa en Noord-Amerika. Kahane maakte bij het promoten van zijn politieke ideeën gebruik van de angst voor een nieuwe Holocaust, volgens Kahane moesten de Joden zichzelf voortdurend verdedigen.

De eerste twee keer dat Kach meedeed aan de Israëlische verkiezingen kreeg de partij maar een paar duizend stemmen, bij lange na niet voldoende voor een plaats in de Knesset. De populariteit van Kach nam toe toen Israël in 1982 een stuk grond overdroeg aan Egypte in het kader van het vredesproces tussen beide landen. De overdracht van het grondgebied stuitte op verzet van de orthodoxe Joodse kolonisten die zich in het gebied gevestigd hadden. De toenmalige Israëlische president Menachem Begin vroeg de orthodoxe rabbijn Kahane om te bemiddelen. Door de ontruiming van de kolonies, het verzet en Kahane's bemiddeling nam de populariteit van Kach toe, in 1984 kreeg Kach met 26.000 stemmen één zetel in de Knesset.[5] Veel kreeg Kahane namens Kach niet voor elkaar, de overige politici lieten hem links liggen. Vrijwel alle Knessetleden liepen de zaal uit als Kahane ging spreken en liepen het Knesset-restaurant uit zodra hij binnenkwam. Wetten en moties die Kahane indiende kwamen nooit tot stemming. In 1985 nam de Knesset een wet aan die maakte dat racistische partijen niet meer aan de Israëlische parlementsverkiezingen mee konden doen. Toen Kahane zijn recht als parlementslid aangreep om in Arabische steden zijn transfer-ideeën te verkondigen, werd hem dat recht ontzegd. In 1988 mocht Kach niet meer aan de verkiezingen meedoen.

Kach-logo op een stenen muur. De vuist in de davidster staat voor het partijlogo. Het Hebreeuwse onderschrift luidt: Kahane Chai: "Kahane leeft"

In 1990 werd Kahane in New York vermoord door El Sayyid Nosair, een Egyptische moslim. Het leiderschap van Kach ging over naar personen in Hebron en Kiryat Arba. Kahane's zoon, Benjamin Kahane, richtte in Kfar Tapuach (een Israëlische nederzetting op de Westelijke Jordaanoever), de concurrerende beweging Kahane Chai op, Kach en Kahane Chai hielden wel dezelfde doelstelling. Benjamin Kahane werd in 2000 samen met zijn vrouw vermoord door Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever.

In 1994 werden Kach en Kahane Chai in Israël verboden nadat een radicaal Kach-lid, Baruch Goldstein, op 25 februari 1994 in Hebron de Ibrahimi-moskee binnenviel. Goldstein schoot 29 Arabieren dood en verwondde er ongeveer 150. Deze aanslag in de moskee veroorzaakte grote verontwaardiging en woede in Israël, 80% van de Israëliërs veroordeelde de aanslag, 3%[6] van de bevolking steunde Goldstein. Omdat Kach en Kahane Chai de aanslag niet veroordeelden, werden beide organisaties verboden. Na het verbod bleven de groeperingen ondergronds voortbestaan.

Een Israëlische deserteur, Eden Natan-Zada, die op 4 augustus 2005 op een bus in de buurt van de Israëlische stad Shefa Amr vier Arabische Israëliërs doodschoot, werd enkele jaren verborgen door Kahane Chai in de nederzetting Kfar Tapuach.

Een fanatieke navolger van Meir Kahane is Ben-Zion Gophstein (Bentzi Gupstein) een van de organisatoren van de protestdemonstratie in Bat Yam.[15] Hij is actief in de Kach-beweging en leider van de aan Kach gelieerde extreemrechtse jongerengroep Lehava[16] Deze organisatie is tegen assimilatie van Joden en niet-Joden.[17], en tegen de aanwezigheid van christenen in Israël.[18] Begin augustus 2015 riep Gophstein, tijdens een panel voor yeshiva-studenten, op tot het in brand steken van kerken. Volgens een bericht op de Haredi-website Kikar Shabbat, zou hij voorbereid zijn om hiervoor 50 jaar in de gevangenis door te brengen.[19]

Sinds 2012 wordt de partij Otzma Yehudit beschouwd als onofficiële opvolger van de gedachtegoed van Meir Kahane. Het heeft aan vier verkiezingen meegedaan sinds zijn opvolging, maar heeft nog nooit de kiesdrempel gehaald. In 2015 ging het een lijstverbinding met de door ex-Shasleider Eli Yishai opgerichtte partij Yachad, met één lid van Otzma Yehudit op de lijst van Yachad.

Voor de verkiezingen van de 21ste Knesset op 9 april 2019 ging Otzma Yehudit een lijstverbinding aan met het Joodse Huis. Dit gebeurde mede op aandrang van premier Benjamin Netanyahu.[20]