Internationaal Verbond van Vrije Vakverenigingen

Het Internationaal Verbond van Vrije Vakverenigingen (IVVV) was een internationale confederatie van vakbonden. De internationale benamingen van het IVVV waren International Confederation of Free Trade Unions (ICFTU), Confédération Internationale des Syndicats Libres (CISL) en Confederación Internacional de Organizaciones Sindicales Libres (CIOSL).

Internationaal Verbond van Vrije Vakverenigingen
Geschiedenis
Ontstaansdatum7 december 1949
Ontbindingsdatum1 november 2006
Eerste voorzitter Paul Finet
Laatste voorzitter Sharan Burrow
Structuur
RegioInternationaal
Ledenaantal± 157.000.000
Portaal    Economie

Missie

Het IVVV was een internationale koepelvereniging voor vakbonden en vakcentrales. Ze stelde vrijheid van denken en spreken, sociale rechtvaardigheid, tewerkstelling en democratie centraal.

Geschiedenis

Het stichtingscongres van het IVVV werd gehouden op 7 december 1949 in Londen, Verenigd Koninkrijk. Op dat stichtingscongres werden Paul Finet uit België en Jacobus Hendrik Oldenbroek uit Nederland gekozen tot respectievelijk voorzitter en secretaris-generaal.

Op 1 november 2006 smolt het IVVV met het Wereldverbond van de Arbeid samen tot het Internationaal Vakverbond (IVV), 's werelds grootste vereniging van vakbewegingen.[1]

Structuur

Bestuur

De vicevoorzitter van het IVVV was Paul Debunne. De hoofdzetel was gevestigd te Brussel, België.

TijdspanneVoorzitter
1949 - 1951 Paul Finet (ABVV)
1951 - 1953 Vincent Tewson (TUC)
1953 - 1957 Omer Becu (ABVV)
1957 - 1965 Arne Geijer (LO)
1965 - 1972 Bruno Storti (CISL)
1972 - 1974 Donald MacDonald[2] (CLC)
1975 - 1992 Palayil Narayanan (MTUC)
1992 - 2000 Roy Trotman (BWU)
2000 - 2004 Fackson Shamenda (ZCTU)
2004 - 2006 Sharan Burrow (ACTU)
TijdspanneSecretaris-generaal
1949 - 1960 Jacobus Oldenbroek (NVV)
1960 - 1967 Omer Becu (ABVV)
1967 - 1972 Harm Buiter (NVV)
1972 - 1982 Otto Kersten (DGB)
1982 - 1992 John Vanderveken (ABVV)
1992 - 1995 Enzo Friso (CISL)
1995 - 2001 Bill Jordan (TUC)
2001 - 2006 Guy Ryder (TUC)

Organisatie

Regionale organisaties

Het IVVV had drie grote regionale organisaties voor Afrika, Azië en het Amerikaanse continent. Het werkte verder nauw samen met het Europees Verbond van Vakverenigingen (EVV) en specifieke internationale beroepsverenigingen.

ContinentRegionale organisatie
AfrikaORAF
AmerikaORIT
AziëAPRO

Congressen[3]

Het congres was het hoogste orgaan van het IVVV en kwam minstens elke vier jaar bijeen. Het hield zich bezig met de ideologische lijn die de organisatie moest volgen en sprak zich uit over de benoemingen voor het uitvoerend bureau en de secretaris-generaal en over de activiteiten van de regionale organisaties.

PeriodeLocatie
28 november - 7 december 1949 Londen, Verenigd Koninkrijk
4 - 12 juli 1951 Milaan, Italië
4 - 11 juli 1953 Stockholm, Zweden
20 - 28 mei 1955 Wenen, Oostenrijk
4 - 13 juli 1957 Tunis, Tunesië
3 - 11 december 1959 Brussel, België
5 - 13 juli 1962 Berlijn, BRD
7 - 16 juli 1965 Amsterdam, Nederland
2 - 8 juli 1969 Brussel, België
10 - 14 juli 1972 Londen, Verenigd Koninkrijk
17 - 25 oktober 1975 Mexico-Stad, Mexico
19 - 23 november 1979 Madrid, Spanje
23 - 30 juni 1983 Oslo, Noorwegen
14 - 18 maart 1988 Melbourne, Australië
17 - 24 maart 1992 Caracas, Venezuela
25 - 29 juni 1996 Brussel, België
3 - 7 april 2000 Durban, Zuid-Afrika
5 - 10 december 2004 Miyazaki, Japan
31 oktober 2006 Wenen, Oostenrijk

Deelnemende organisaties

Het IVVV telde 225 aangesloten vakbonden en vakcentrales uit 148 landen (augustus 2002 en vertegenwoordigde 157 miljoen werknemers verspreid over de 6 continenten. De aangesloten vakcentrales uit België en Nederland waren: het Algemeen Belgisch Vakverbond (ABVV), de Algemene Centrale der Liberale Vakbonden van België (ACLVB) en de Federatie Nederlandse Vakbeweging (FNV).

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.