Intelligente snelheidsaanpassing

1. Informatie: Deze vorm van assistentie is voornamelijk visueel. De snelheidslimiet en de wijzigingen in de snelheidslimiet worden digitaal weergegeven.

2. Open systeem: Hierbij is de informatie zowel visueel als auditief. Het systeem waarschuwt de bestuurder wanneer de snelheidslimiet wordt overschreden. De bestuurder kan vervolgens zelf beslissen wat hij of zij met deze informatie doet.

3. Halfopen systeem: Bij dit systeem is de auto voorzien van een haptisch pedaal met lichte tot middelmatige feedback naar de bestuurder. Bij snelheidsoverschrijding voelt de bestuurder tegendruk in het gaspedaal. Als de bestuurder vervolgens voldoende druk uitoefent op het gaspedaal is het toch mogelijk de snelheid te overschrijden.

4. Gesloten systeem: Ook bij dit systeem is het vervoermiddel voorzien van een haptisch pedaal. Alleen in deze uitvoering geeft het pedaal een krachtige feedback naar de bestuurder. Ook mogelijk in dit systeem is een uitgeschakeld pedaal. In het gesloten systeem wordt de maximumsnelheid automatisch beperkt tot de geldende snelheidslimiet. Als de bestuurder toch probeert harder te rijden wordt dit als het ware genegeerd door het systeem.

Bij verkeersongevallen zijn er verschillende factoren in het spel. Snelheid is een van deze factoren, aangezien te hoge snelheden, maar ook snelheden die niet aangepast zijn aan de omstandigheden, gevaarlijk kunnen zijn. Te hard rijden is zelfs een van de belangrijkste oorzaken van verkeersongevallen. Als de snelheidsbeheersing die ISA biedt wordt ingevoerd, zal dit dan ook ten goede komen van de verkeersveiligheid. Het is echter niet met precisie te zeggen wat het effect zal zijn, omdat het aantal voertuigen uitgerust met ISA in de veldtests betrekkelijk klein was. Toch lijkt uit Brits onderzoek af te leiden, dat wanneer iedere automobilist met een ISA systeem zou rijden, het aantal ongevallen met ongeveer 59% zou afnemen. Het aantal zwaargewonden zou met 48% afnemen en het aantal doden met 36%.

Een ander mogelijk positief punt is dat minder of geen snelheidsremmende infrastructuur nodig is zoals verkeersdrempels en chicanes.

In 1982 vond het eerste experiment plaats met ISA. Dit vond plaats in Frankrijk. Bijna 10 jaar later vond pas weer onderzoek plaats naar ISA. In Zweden werden 2 auto’s uitgerust met het systeem, waarin 75 personen reden over een testroute van 18 kilometer. De snelheid werd handmatig ingesteld. Een jaar later werd er elders in Zweden een test gedaan waarbij de maximumsnelheid voor het eerst automatisch werd aangegeven. Ook in Groot-Brittannië werden soortgelijke trials gedaan.

In België (Gent)en Nederland werden nadien grotere tests gehouden.[1] . InTilburg werd een trial gedaan waarbij 25 auto’s werden uitgerust met een gesloten systeem. De proef heeft één jaar lang geduurd en is uiteindelijk door ongeveer 120 personen uitgevoerd en richtte zich op technische haalbaarheid en maatschappelijke acceptatie. De auto’s waren voorzien van gps en een digitale kaart van het testgebied in Tilburg. Bij aanvang van de trial waren 55% van de testrijders en bewoners in het proefgebied positief over het ISA-systeem. Na afloop van de proef is dit percentage opgelopen tot 69%. Bij alleen de testrijders ligt dit percentage zelfs op 75%. De gemiddelde snelheid is 1,5 tot 6 kilometer per uur afgenomen op niet duurzaam veilig ingerichte wegen. Toch is er op gebied van verkeersveiligheid in een dergelijk klein testgebied niets te zeggen. Aangeraden is dan ook om hier nog een grootschalig vervolgonderzoek aan te wijden. Uiteindelijk is de Nederlandse proef een succes bevonden. Uit de test in België bleek dat ook met een ISA systeem er nog vaak te hard werd gereden.[2]