Groene hondskopboa

Deze boa kan een lengte bereiken van 1,4 tot tot 2 meter en heeft doorgaans een erg fors lichaam met een grijpstaart. Hij heeft een kenmerkende brede kaak en schedel waaraan de soort eenvoudig te herkennen is. Het lichaam is groen, soms met kleine zwarte puntjes, maar meestal met een witte rugstreep en kleine witte dwarsstrepen op de flanken, de buik is witgeel.

Het is een typische boombewoner, die zich oprolt op een tak of boomkruin, en wacht op prooidieren. Overdag ligt de slang te slapen in een boom, en 's nachts wordt gejaagd op vogels en vleermuizen, maar ook wel hagedissen en kleine zoogdieren. Het is een van de snelste soorten boa's,[2] niet alleen op het land, maar ook zwemmend in het water. De slang kan bijten en heeft scherpe tanden, maar is niet giftig.

Het vrouwtje werpt per seizoen 3 tot 15 jongen, die eerst steenrood, felrood, oranje of geel zijn. Na ongeveer een jaar krijgen ze pas de groene huid. Het dier is eierlevendbarend.

De groene hondskopboa komt voor in noordoostelijk Zuid-Amerika; Colombia, Venezuela, Brazilië, Ecuador, Peru, Bolivia, Guyana, Frans-Guyana en Suriname.[3] De habitat bestaat uit vochtige, tropische regenwouden met enige zonplekken om op te warmen.

Vroeger werd de soort ook wel tot het geslacht Boa gerekend, maar is tegenwoordig ingedeeld bij Corallus.
Andere Corallus- soorten zijn de tuinboa (Corallus hortulanus, voorheen bekend als Corallus enhydris), Corallus annulatus, Corallus blombergi, Corallus ruschenbergerii, Corallus grenadensis en Corallus cookii.

Recent onderzoek door Vidal, Henderson, Delmas en Blair Hedges (Journal of Herpetology, Vol. 39, No. 3, 2005) naar DNA-monsters van een representatief aantal exemplaren van de groene hondskopboa uit verschillende verspreidingsgebieden heeft aangetoond dat er mogelijk sprake is van ondersoorten van deze slang. Exemplaren die in het zogenaamde 'Braziliaanse Bassin' (ten zuiden van Guyana) voorkomen zijn namelijk anders geschubd dan exemplaren uit bijvoorbeeld het 'Guyaanse Schild' en de noordelijke vorm in Suriname. Ze zijn forser en hun kleurpatroon is ook anders. Ze hebben felwitte, scherp afgetekende dwarsstrepen over de hele rug - zie bijgaande foto. Dit is in andere verspreidingsgebieden niet het geval, of althans in veel mindere mate. Exemplaren uit het Braziliaanse Bassin worden beschouwd als zijnde verreweg de mooiste ten opzichte van exemplaren uit andere verspreidingsgebieden.

• (en) Veel informatie over deze soort

• 
• 
• 
• 
  Buitgemaakte boa.