Helga Stevens

Ze volgde aanvankelijk school voor buitengewoon onderwijs in het Koninklijk Instituut voor Doven en Spraakgestoorden (KIDS) te Hasselt. Met steun van school en familie stapte ze op haar tiende terug over naar het gewoon lager onderwijs, en was zo een van de eerste leerlingen in het Geïntegreerd onderwijs. Daarna rondde ze met succes de oude humaniora af.

In 1987-1988 bracht ze een jaar door in Saint Louis, Missouri, Verenigde Staten, als uitwisselingsstudente. En daar kwam ze onder ander in aanraking met een dove advocate. In 1993 behaalde Stevens als eerste dove in België een licentiaatsdiploma in de rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven. Daarna studeerde ze nog verder als Fulbright studente aan de Universiteit van Californië in Berkeley, waar ze een Master in de rechten behaalde.

Vanaf 1994 werkte ze aan de balie van Brussel en begon ze als advocaat-stagiair op een Brussels advocatenkantoor. In 1996 ging ze ook werken voor de European Union of the Deaf (EUD). Van 2001 tot 2005 leidde ze de EUD als directrice, en sindsdien is ze voorzitter van de Raad van Bestuur.

Stevens kwam de eerste maal op bij de federale verkiezingen van 1999 op de Senaatslijst voor de toenmalige Volksunie. Ongeveer 10.000 voorkeurstemmen was voor een nieuwelinge boven alle verwachtingen. Bij de federale verkiezingen van 2003 (inmiddels bij de N-VA) haalde ze toen net te weinig stemmen om over de kiesdrempel te komen. Bij de Vlaamse verkiezingen van 2004 was Helga Stevens het boegbeeld van de N-VA in de kieskring Oost-Vlaanderen en zij werd op 13 juni 2004 verkozen tot Vlaams Parlementslid. Sindsdien nam het Vlaams Parlement enkele tolken Vlaamse Gebarentaal in dienst.

Met de verkiezingen van 8 oktober 2006 werd ze tevens verkozen als gemeenteraadslid in Gent. Ze zetelde er tevens in de commissie Algemene Zaken. In juli 2007 werd ze door het Vlaams Parlement aangewezen als gemeenschapssenator. Bij de verkiezingen van 7 juni 2009 was ze lijsttrekker voor het Vlaams Parlement in Oost-Vlaanderen en werd zij opnieuw verkozen.

Bij de federale verkiezingen van 13 juni 2010 had ze een plaats op de Senaatslijst van N-VA. Ze werd verkozen, maar verzaakte aan dit mandaat om Vlaams volksvertegenwoordiger te blijven. Ze bleef wel verder in de Senaat zitting hebben als gemeenschapssenator aangewezen door het Vlaams Parlement. Frank Boogaerts zetelde als haar opvolger ook in de Senaat. In de Senaat werd ze op 20 juli 2010 verkozen als derde ondervoorzitter en was daarmee opgenomen in het bureau en de voorzittersconferentie. Ze bleef zowel Vlaams volksvertegenwoordiger als gemeenschapssenator tot mei 2014.

Bij de verkiezingen van 25 mei 2014 stond ze op de Europese lijst voor N-VA. Ze werd verkozen en besloot daarop haar lokaal mandaat als gemeenteraadslid op te geven. Robin De Wulf volgde haar op.[5] Stevens bleef er zetelen tot in 2019.

Bij de Vlaamse verkiezingen van 2019 stond ze achtste op de Oost-Vlaamse N-VA-lijst. Ze raakte niet verkozen. Sinds 12 november 2019 mag ze zich ere-Vlaams volksvertegenwoordiger noemen. Die eretitel werd haar toegekend door het Bureau (dagelijks bestuur) van het Vlaams Parlement.

Sinds 6 juni 2010 is ze ridder in de Leopoldsorde.

• Persoonlijke website

Zie de categorie Helga Stevens van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.