Groot takmos

Groot takmos (Ramalina fraxinea) (synoniem: Lichen fraxineus) is een struikvormig korstmos uit de familie Ramalinaceae die behoort tot de ascomyceten (zakjeszwammen). Het is een langlevende soort die voorkomt op de bast van oude loofbomen, zoals zomereik, es, iep, populier en linde.[1] Het is een van de grootste Nederlandse korstmossen. De soort is in Nederland zeer zeldzaam en staat op de Nederlandse Rode Lijst als bedreigd.[2] Het korstmos kan slecht tegen luchtvervuiling. Groot takmos bestaat uit een mutualistische symbiose van de schimmel Ramalina fraxinea en een groenwier van het geslacht Trebouxia. Zo'n lichaam als geheel wordt thallus genoemd.

Groot takmos
Groot takmos, thallus met apothecien
Taxonomische indeling
Rijk:Fungi (Schimmels)
Stam:Ascomycota
Klasse:Lecanoromycetes
Onderklasse:Lecanoromycetidae
Orde:Lecanorales
Familie:Ramalinaceae
Geslacht:Ramalina
Soort
Ramalina fraxinea
(L.) Ach. (1810)
Afbeeldingen Groot takmos op Wikimedia Commons
Groot takmos op Wikispecies
Portaal    Biologie

Uiterlijke kenmerken

Groot takmos zit met een centrale voet vast aan de bast van de boom. De 2-25 cm brede en 2-20 cm lange bladachtige thalli zijn grijs tot geelgroen, vlak tot geribbeld en breed bandvormig. Ze hebben een spitse top en de onderkant is iets bleker dan de bovenkant. De bleekgele tot grijsgroene, 2-10 mm grote apotheciën hebben een rand of zijn vlak en komen aan beide zijden van de bladachtige structuren voor. De soralen ontbreken, maar wel zijn meestal kleine, lichtkleurige pseudocyphellen aanwezig. Pseudocyphellen zijn kleine, punt- tot streepvormige openingen in het oppervlak van het thallus en zorgen voor de gasuitwisseling. De ascosporen zijn niervormig.

Voorkomen en verspreiding

Groot takmos is zeldzaam in Noordoost-Nederland en zeer zeldzaam elders in Nederland. De soort groeit op vrijstaande loofbomen met een neutrale schors, vooral oude erf- en wegbomen, op 2 tot 4 m hoogte aan de stam. In de jaren 1950 werd groot takmos nog veelvuldig gevonden op iep. Door de iepenziekte en door vervuiling van de lucht met zwaveldioxide is de soort in de jaren 1970 sterk achteruitgegaan. Ondanks terugdringen van de zwaveluitstoot plant de soort zich nauwelijks meer voort. Alleen langs de kust zijn nieuwe vestigingen gevonden.[2][3] In de systematiek van de mossen- en korstmossengemeenschappen is groot takmos een kensoort van de trompettakmos-associatie binnen de klasse van haarmutsen en vingermossen.[4]

Zie de categorie Ramalina fraxinea van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Wikispecies heeft een pagina over Groot takmos.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.