Wegkruis
Een wegkruis of een veldkruis is een in katholieke streken veelvoorkomend gedenkteken op de kruising van wegen en straten. Het is een religieuze uiting die de voorbijganger eraan herinnert dat Christus aan het kruis is gestorven.
Wegkruizen bestaan in houten, gietijzeren en stenen varianten. Ze werden geplaatst door rijke personen, vaak boeren, of door buurtverenigingen die hiervoor geld inzamelden. Als een wegkruis buiten de bebouwde kom geplaatst is, spreekt men van een veldkruis.
Indien de Christusfiguur het hoofd niet op de rechter- maar op de linkerschouder legt spreekt men van een Verkeerde Lieve Heer. Er bestaan een aantal wegkruizen van die informeel deze naam dragen.
Andere wegkruizen
Een bijzondere vorm is het hagelkruis, dat, meestal bij een kruispunt, geplaatst werd om slechte zaken af te weren, in het bijzonder onweers- en hagelschade. Verder bestaan er ook, vaak eeuwen oude, ongevals- of memoriekruizen die geplaatst zijn om iemand te herdenken die op de bewuste plek een noodlottig ongeval is overkomen. Moord- of zoenkruizen zijn weer een andere categorie, de plaatsing daarvan werd bij wijze van bijkomende straf opgelegd in het kader van een gerechtelijke veroordeling voor moord of doodslag. Deze gedenktekens hebben gemeen dat ze ook bedoeld zijn als oproep om te bidden voor het zielenheil van de overledene.