Gerben Karstens

Karstens won als amateur samen met Evert Dolman, Jan Pieterse en Bart Zoet de gouden medaille op de Olympische Spelen van 1964 op het onderdeel 100 kilometer ploegentijdrit.

Karstens was een sprinter en won etappes in alle drie de grote rondes (zes in de Ronde van Frankrijk, één in de Ronde van Italië en veertien in de Ronde van Spanje). De enige andere Nederlanders die dit presteerden, waren Jeroen Blijlevens, Erik Breukink, Jean-Paul van Poppel en Tom Dumoulin.

In 1974 droeg hij twee dagen de gele trui in de Ronde van Frankrijk. In de vierde etappe was hij als tweede geëindigd. Hij vergat alleen naar de dopingcontrole te gaan en kreeg tien minuten tijdstraf, waardoor hij zijn derde plaats in het algemeen klassement kwijtraakte.[1] Een dag later werd die straf teruggedraaid en dankzij bonificatieseconden die Karstens in de vijfde etappe won, nam hij de gele trui over van Eddy Merckx.[2]

Hij was een opvallend figuur in het peloton vanwege zijn grappen en grollen. Zo is hij ooit gedemarreerd uit het peloton om zich vervolgens in de bosjes verstopt hebben om weer achteraan het peloton aan te sluiten, terwijl het peloton maar op zoek bleef naar de 'ontsnapte' Karstens. Om zijn clowneske gedragingen werd hij in het peloton 'de clown' genoemd. Andere bijnamen waren 'de notariszoon' en 'De Karst', in het Frans 'Le Karst'.

Karstens was ook schaatser en lid van de kernploeg in de tijd van Rudie Liebrechts. Hij deed mee aan de Nederlandse kampioenschappen schaatsen allround 1963 en werd toen achtste. Karstens legde zich na het wielrennen toe op de golfsport en werd lid van de Oosterhoutse Golf Club.

• Van deze coureur is bekend dat hij bij wijze van spreken geen meter bergop kon rijden. Naar grote rondes, zoals de Ronde van Frankrijk, ging hij uitsluitend om in de vlakke etappes voor en na de bergen een of meer ritten in de sprint te winnen. In de bergen begon de ellende. Hij kwam dan steevast terecht in de achterste gelederen, die gevormd werden door allen die zich op een of andere manier over die verschrikkelijke cols heen moesten zien te wringen. Deze groep werd veelal aangeduid als "de duiven". Maar toen een verslaggever "De Karst" een vraag stelde waarin eerstgenoemde sprak over "de duiven", reageerde "de Leidse notariszoon" nogal bits met: "We zijn geen duiven, we zijn coureurs".
• Tweemaal is de Karst gediskwalificeerd nadat hij een overwinning had behaald. Dit overkwam hem in 1969 in de Ronde van Lombardije en in 1974 in Parijs-Tours. In beide gevallen werd hij verdacht van doping. In het laatste geval had hij vergeten zich te laten controleren.

Voorganger: Jo de Roo 1965

Nederlands kampioen wielrennen Gerben Karstens 1966

Opvolger: Evert Dolman 1968

	Olympisch kampioen
Pictogram wielrennen Wielrennen: ploegentijdrit mannen 1960: Trapè, Bailetti, Cogliati, Fornoni · 1964: Zoet, Dolman, Karstens, Pieterse · 1968: Zoetemelk, Den Hertog, Krekels, Pijnen · 1972: Jardi, Komnatov, Lichatsjov, Sjoekov · 1976: Tsjoekanov, Tsjaplygin, Kaminski, Pikkuus · 1980: Kasjirin, Logvin, Sjelpakov, Jarkin · 1984: Bartalini, Giovannetti, Poli, Vandelli · 1988: Ampler, Kummer, Landsmann, Schur · 1992: Dittert, Meyer, Peschel, Rich

Zie de categorie Gerben Karstens van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

• John van Ierland, De Karst; de clown demarreert. Teteringen: Woordmagie, 2017