Georges Glineur

Hij was eerst mijnwerker en vond nadien werk in de glasblazerij van Roux. Hij vervoegde zijn broer Henri bij de communistische partijfederatie van Charleroi, die mede was opgericht door zijn broer. Hij was lid van de vakbond der glasblazers en vervolgens van de centrale der staalarbeiders, waar hij in 1938 werd buitengezet. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Glineur lid van het Verzet. Nadat hij in 1943 door de Gestapo werd opgepakt, zat hij van 1943 tot 1944 als politiek gevangene in de gevangenis.

In 1938 werd hij verkozen tot gemeenteraadslid in Courcelles, waar hij van 1964 tot 1970 schepen van Openbare Werken werd. Hij bleef gemeenteraadslid tot in 1988. Bovendien zetelde hij van 1946 tot 1958, van 1961 tot 1971 en van 1978 tot 1981 voor het arrondissement Charleroi in de Kamer van volksvertegenwoordigers, waardoor hij van 1980 tot 1981 tevens in de Waalse Gewestraad zetelde, waar hij PCB-fractieleider was.

Als ouderdomsdeken was Glineur van 1978 tot 1979 Voorzitter van de Kamer tijdens de lange formatie voor de regering-Martens I en was ook de eerste voorzitter van de Waalse Gewestraad, het huidige Waals Parlement, in het Novotel van Wépion op 15 oktober 1980. Hij had nauwe banden met pater Jules Mahieu en was lid van de Waalse Concentratie. Hij was ook lid van het Mouvement populaire wallon sinds het begin van de jaren 1960 en nam actief deel aan het Waals Petitionnement (pétitionnement wallon) van 1963. Glineur was ongelukkig met de twisten tussen de PSB en de MPW. Glineur leunde dicht aan bij socialisten als Ernest Glinne.

In 1983 verklaarde hij tijdens de heruitzending van aflevering 12 van de reeks De Nieuwe Orde van Maurice De Wilde dat hij de eerste was die Vive la République! had geroepen bij de eedaflegging van Boudewijn als koninklijke prins op 11 augustus 1950, na de koningskwestie en niet zoals lang gedacht Julien Lahaut . Dit wordt gestaafd in de memoires van Gaston Eyskens.