Gehandicaptenvoertuig

Een gehandicaptenvoertuig is een voertuig bedoeld voor mensen met een handicap.

Arola

Canta

Bestuurders van een gehandicaptenvoertuig vormen een speciale categorie van weggebruikers. Artikel 1 van het Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990 omschrijft een gehandicaptenvoertuig als volgt:

• ingericht voor het vervoer van een gehandicapte (het is niet noodzakelijk dat de gebruiker werkelijk gehandicapt is)
• niet breder dan 1,10 m
• indien voorzien van een motor: met een door de constructie bepaalde maximumsnelheid van hoogstens 45 km/h
• niet zijnde een bromfiets

Gehandicaptenvoertuigen mogen niet rijden op autosnelwegen en autowegen, maar op andere wegen op alle weggedeelten behalve het ruiterpad en de berm. Rijdend op het trottoir of voetpad volgt de bestuurder de regels voor voetgangers en mag niet sneller rijden dan 6 km/h.[1]

Normale motorvoertuigen bestuurd door een gehandicapte behoren niet tot deze categorie. Voorbeelden van gehandicaptenvoertuigen in Nederland zijn de Amica, de Arola en de Canta.

Een gehandicaptenvoertuig mag geparkeerd worden op een gehandicaptenparkeerplaats, zelfs indien het voertuig niet is voorzien van een gehandicaptenparkeerkaart. Daarbij geldt echter wel de restrictie (die ook geldt voor auto's met een gehandicaptenparkeerkaart) dat het parkeren verband houdt met het vervoer van een gehandicapte.

Een gehandicaptenvoertuig mag ook worden geparkeerd op het voetpad of trottoir. Dat is een van de oorzaken van de populariteit van de wagentjes onder niet-gehandicapten, vooral in grote steden met weinig en dure parkeerplaatsen.