Fokker T.V

De Fokker T.V was een tweemotorige jachtkruiser-bommenwerper van Fokker. Het was een voor die tijd vrij modern toestel dat werd gebruikt door de Nederlandse Luchtvaartafdeeling. Het vliegtuig was in 1935 ontworpen als jachtkruiser om grote gebieden lange tijd te bewaken, maar werd uiteindelijk besteld om te gebruiken als bommenwerper.

Fokker T.V
Algemeen
Rol	jachtkruiser-bommenwerper
Bemanning	5
Varianten	geen
Status
Aantal gebouwd	15
Gebruik	Nederland (1940)
Afmetingen
Lengte	16 m
Hoogte	5 m
Spanwijdte	21 m
Vleugeloppervlak	66,2 m²
Gewicht
Leeggewicht	4650 kg
Max. gewicht	7250 kg
Krachtbron
Motor(en)	2 Bristol Pegasus XXVI
Vermogen	2 x 690 kW
Prestaties
Topsnelheid	417 km/u
Klimsnelheid	6,4 m/s
Vliegbereik	1550 km
Dienstplafond	7700 m
Bewapening
Boordgeschut	1 x Solothurn snelvuurkanon 20 mm in neuskoepel, 5 x mitrailleurs 7,9 mm; op rug, in staartkoepel, elke zijkant en onder de romp
Bommen	1000 kg
Portaal    Luchtvaart

In het oorspronkelijke plan moesten er 3 BomVAs(bombardeervliegtuig-afdeling) komen, maar toen de oorlog uitbrak waren er slechts 16 Fokker T-V's geleverd, waarvan 9(850, 853, 854, 855, 856, 858, 859, 862 en 865) bij 1 BomVA waren ingedeeld, de 852 was bijna gereed gemaakt, de 857 had geen motoren, de 863 wachtte op bewapening, de 851 werd als bron van reserve-onderdelen gebruik en de 860 stond naast het gebouw van de KLM. Behalve deze toestellen, die allemaal op Schiphol stonden, stond de 861 op De Vlijt, Texel, waar hij voor de vliegeropleiding gebruikt werd. Van de negen operationele toestellen waren slechts twee met bommenrekken uitgerust.

In de meidagen hebben de Fokker T-V's vliegvelden, die door Duitse luchtlandingstroepen veroverd waren gemitrailleerd. De 850 en 856, de enige met bommenrekken, hebben tevergeefs geprobeerd de Moerdijkbrug te vernietigen, die al op 10 mei door Duitse parachutisten veroverd was en een doorbraak van de Duitsers in stelling Holland kon betekenen. Op 13 mei ging de 856 als laatste Fokker T-V van BomVA verloren.

Evenals de G-1 was het vliegtuig uitgerust met een intrekbaar landingsgestel, hetgeen de meeste overige Nederlandse toestellen moesten ontberen. Het had een 20 mm-boordkanon van Solothurn in de neuskoepel. Door het ontbreken van een rubberen veiligheidscoating om de vleugeltanks werden deze toestellen door lichtspoormunitie snel in brand geschoten.