Diego Maradona

Maradona groeide op in een arme familie in Villa Fiorito, een sloppenwijk ten zuiden van Buenos Aires. Hij groeide op met drie oudere zussen en twee jongere broers, Hugo en Eduardo, die later ook profvoetballer zouden worden. Op tienjarige leeftijd werd Diego Maradona ontdekt toen hij voetbalde bij Estrella Roja, een club bij hem in de buurt. Hij werd opgenomen in de jeugdopleiding van Argentinos Juniors - de club waar later ook talenten als Fernando Redondo, Lucas Biglia en Juan Román Riquelme vandaan zouden komen. Als twaalfjarige ballenjongen vermaakte hij het publiek tijdens de wedstrijden van het eerste elftal door de bal hoog te houden in de rust.

Voor het WK van 1978 in Argentinië werd Maradona door de bondscoach Menotti nog buiten de selectie gelaten. Iets dat Maradona zijn hele verdere leven nog betreurt vanwege het feit dat Argentinië het WK in eigen land won. Op het WK van 1982 in Spanje is hij er voor het eerst bij, maar een groot succes wordt dit niet aangezien de vroege uitschakeling van Argentinië en de rode kaart die Maradona kreeg naar aanleiding van een overtreding in de wedstrijd tegen Brazilië. Op het wereldkampioenschap in 1986 was hij dé vedette, die zijn vaderland aan de wereldtitel hielp.

• 1970 - begint als 10-jarige te spelen bij het plaatselijk jeugdelftal Estrella Roja
• 1976 - debuteert in de Argentijnse eerste divisie bij Argentinos Juniors
• 1981 - gaat spelen voor Boca Juniors
• 1982 - transfer naar FC Barcelona, Spanje

FC Barcelona neemt Maradona voor één miljard peseta's over van Boca Juniors, destijds een recordbedrag. Spelersmakelaar Josep Maria Minguella speelt een voorname rol in de transfer. De Argentijn kende aanpassingsproblemen en in december 1982, net wanneer het sportief beter begint te gaan, krijgt Maradona geelzucht. Hij is tot maart 1983 uitgeschakeld. Na zijn terugkeer leidt Maradona FC Barcelona naar winst van de Copa del Rey en de Copa de la Liga. In de finale om de Copa de la Liga tegen Real Madrid weet hij er met een mooi doelpunt zelfs voor te zorgen dat de supporters van aartsrivaal Real hem een staande ovatie geven. Op de vierde speeldag van het seizoen 1983/1984 breekt Maradona zijn been na een woeste tackle van Athletic Bilbao-verdediger Andoni Goikoetxea. Na vier maanden maakt de Argentijn zijn rentree tegen Sevilla FC en hij scoort direct tweemaal. Uiteindelijk maakt Maradona dat seizoen elf competitiedoelpunten en FC Barcelona eindigt op één punt achterstand op landskampioen Athletic de Bilbao. De laatste wedstrijd van Maradona als blaugrana is de finale van de Copa del Rey in 1984, die met 1-0 wordt verloren van Athletic de Bilbao. Na langdurige provocaties gedurende de wedstrijd reageert Maradona en trapt moedwillig een tegenstander, waarna een vechtpartij tussen de spelers van FC Barcelona en Athletic de Bilbao ontstaat.

• 1984 - transfer naar AS Napoli, Italië.

In de zeven seizoenen die Maradona bij Napoli speelde werd de club tweemaal landskampioen en werd eenmaal de UEFA Cup gewonnen, in 1989. Maradona was de spil van het beroemde middenveld 'MaGiCa' (Maradona, Giordano en Careca) en werd er ongekend populair. De club besloot in 2000 om zijn rugnummer (10) nooit meer te gebruiken, als eerbetoon.[1]

• 1986 - Argentinië wordt wereldkampioen.
• 1991 - wordt geschorst wegens cocaïnegebruik
• 1992 - transfer naar Sevilla, Spanje
• 1993 - transfer naar Newell’s Old Boys, Argentinië
• 1994 - geschorst door de FIFA wegens drugsgebruik tijdens het WK in de Verenigde Staten
• 1995 - keert terug naar Boca Juniors
• 1997 - einde carrière
• 2000 - door de FIFA werd Pelé van Brazilië verkozen tot "Speler van de eeuw" en Maradona won de alternatieve verkiezing op internet
• 2005 - aangesteld als vicepresident bij Boca Juniors
• 2008 - aangesteld als bondscoach van het nationale team van Argentinië
• 2011 - aangesteld als trainer van Al Wasl, Dubai

Maradona speelde tussen 1977 en 1994 91 keer in het nationale team van Argentinië en maakte 34 doelpunten.

Op het WK van 1986 te Mexico speelt Argentinië tegen Engeland (vier jaar na de Falklandoorlog), in de kwartfinale. Maradona scoort met een handsbal, het doelpunt wordt wel toegekend. Bijna twintig jaar zal hij volhouden: "Dat was de hand van God". In een interview met de ARD gaf hij in 2006 toch de handsbal toe.[2] Overigens scoorde hij in dezelfde wedstrijd ook tegen Engeland de 2-0, met een 'rush' vanaf de middenlijn, waarbij hij vijf Engelse spelers passeerde, onder wie Peter Reid. De 2-0 tegen Engeland werd later door de FIFA uitgeroepen tot goal van de eeuw.

In 2000 werd hij opgenomen in een ziekenhuis wegens hartproblemen. Hij ging naar een drugskliniek in Cuba.

In april 2004 werd hij in kritieke toestand opgenomen na een hartinfarct veroorzaakt door een overdosis cocaïne. Hij lag dagenlang aan de hartbewaking. Hij leed al geruime tijd daarvoor aan te hoge bloeddruk wegens overgewicht. Nadat hij uit het ziekenhuis ontslagen werd, een maagverkleining onderging en vele kilo's afviel, trad hij toe tot het bestuur van zijn oude club Boca Juniors. In april 2007 moest hij wederom in het ziekenhuis worden opgenomen. Na een goede periode was zijn gezondheidstoestand wederom uiterst kritiek.

Op 26 juni 2018 moest Maradona opgenomen worden in het ziekenhuis nadat Argentinië zich op ludieke wijze wist te plaatsen voor de volgende ronde. Maradona leek onder invloed maar gaf zelf aan te kampen met gezondheidsklachten die hem na de wedstrijd te veel werden. Voordat hij naar het ziekenhuis werd vervoerd werd hem gevraagd wie hij graag in de finale zou willen zien. Hij gaf als antwoord: “Argentinië tegen Portugal, zo wordt voor eens en altijd duidelijk dat Cristiano Ronaldo de strijd wint van Lionel Messi, Messi is een goede speler maar geen leider, Ronaldo is een leider en de meest complete speler die ik heb zien spelen, ik hoop op die finale zodat iedereen zal zien dat ik gelijk heb. Cristiano Ronaldo is de beste speler ter wereld, Lionel Messi is een goede tweede.”

Onder Maradona kwalificeerde Argentinië zich voor het WK voetbal in Zuid-Afrika (2010). Het haalde daar de kwartfinale, maar werd door Duitsland verslagen. Maradona's 'eigen' stijl van coachen zorgde voor veel publiciteit, met name het feit dat hij erg fysiek met zijn spelers omgaat. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat Maradona nog tot aan het WK in 2014 in Brazilië zou aanblijven als bondscoach. Maradona wilde na het WK 2010 zijn hele staf behouden, maar de Argentijnse voetbalbond ging hiermee niet akkoord. Nadat Maradona vasthield aan zijn eisen, besloot de bond zijn contract niet te verlengen. In een reactie sprak Maradona van 'verraad'[3].

Seizoen	Club	Wedstrijden	Doelpunten	Competitie
1976-1980	Argentinos Juniors	129	80	Torneo Apertura/Clausura
1980-1982	Boca Juniors	28	17	Torneo Apertura/Clausura
1982-1984	FC Barcelona	36	22	Primera División
1984-1991	SSC Napoli	259	115	Serie A
1992-1993	Sevilla	26	5	Primera División
1993-1995	Newell’s Old Boys	3	0	Torneo Apertura/Clausura
1995-1997	Boca Juniors	29	7	Torneo Apertura/Clausura
	Totaal:	567	302

•  Argentinië: 91 interlands, 34 doelpunten.

Als speler

Competitie
	Aantal	Jaren
Boca Juniors
Primera División	1x	1981
FC Barcelona
Copa del Rey	1x	1982/83
Supercopa	1x	1983
Copa de la Liga	1x	1983
Napoli
Internationaal
UEFA Cup	1x	1988/89
Nationaal
Serie A	2x	1986/87, 1989/90
Coppa Italia	1x	1986/87
Supercoppa Italiana	1x	1990

Competitie	Winnaar		Runner-up		Derde
	Aantal	Jaren	Aantal	Jaren	Aantal	Jaren
Argentinië
Wereldkampioenschap voetbal	1x	1 1986	1x	2 1990
Wereldkampioenschap voetbal onder 20	1x	1 1979
Artemio Franchi Trofee	1x	1 1993

Persoonlijke prijzen

• Argentijns voetballer van het jaar: 1979, 1980, 1981 en 1986
• Zuid-Amerikaans voetballer van het jaar: 1979, 1986, 1989, 1990, 1992
• Argentine Sports Writers' Sportman van het jaar: 1986
• Argentine Sports Writers' Sportman van de eeuw: 1999
• FIFA Golden Ball Award: 1986
• Gouden 'Onze' prijs: 1986 en 1987
• World Soccer Voetballer van het jaar: 1986
• Gouden Bal voor bewezen voetbaldiensten: 1996
• FIFA Beste voetballer van de eeuw (Publieksprijs): 2000
• Doelpunt van de eeuw: 2002 (In 1986: 2-1 tegen Engeland; tweede goal)

• Lijst van spelers van het Argentijnse voetbalelftal

• Homepage Maradona

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Diego Maradona op Wikimedia Commons.

	Argentinië – Winnaar WK 1986 (2e titel)
1 Almirón · 2 Batista · 3 Bochini · 4 Borghi · 5 Brown · 6 Passarella · 7 Burruchaga · 8 Clausen · 9 Cuciuffo · 10 Maradona  · 11 Valdano · 12 Enrique · 13 Garré · 14 Giusti · 15 Islas · 16 Olarticoechea · 17 Pasculli · 18 Pumpido · 19 Ruggeri · 20 Tapia · 21 Trobbiani · 22 Zelada · Coach: Bilardo