Dalida

In 1954 was Iolanda Cristina Gigliotti Miss Egypte en op haar eenentwintigste vertrok ze naar Frankrijk voor een carrière als zangeres en actrice. Ze noemde zichzelf toen Delila, naar de vrouw uit de Bijbel. In Parijs veranderde ze dat op aanraden van Eddie Barclay in Dalida. Ze brak door met een Italiaans getint repertoire en cultiveerde haar 'exotische' uitstraling met een grote bos zwarte krullen en donker omrande ogen. In 1957 had ze in Frankrijk een hit met het lied Bambino, dat 39 weken lang de hitlijst aanvoerde. Aan het einde van de jaren zestig nam ze haar typerende, blonde kapsel. Aan het begin van de jaren zeventig verdiepte ze haar repertoire door werk van Léo Ferré en Jacques Brel op te nemen.

Met Paroles...Paroles en Gigi l'Amoroso, het gezongen verhaal van een Napolitaanse hartenbreker die na een mislukt avontuur in Hollywood terugkeert naar zijn geboortedorp, had ze haar grootste hits. Daarna besloot ze, op aanraden van haar broer Orlando, die tevens haar manager was, zich te richten op de opkomende disco. Met J'attendrai, een cover van een chanson uit de jaren dertig, had ze de eerste Franstalige discohit. Daarna volgde nog de disco-opvolger van Gigi l'Amoroso, Gigi in Paradisco waarin Gigi na zijn dood in de hemel in het Engels zingt. Ook het nummer Darla Dirladada werd internationaal in 1970 een grote hit. Wereldwijd verkocht ze veel singles en albums, vooral in Frankrijk, Italië, België, Zwitserland, Duitsland, Egypte, Canada, het Midden-Oosten en Japan was ze razend populair.

Place Dalida (18e arrondissement)

In de jaren tachtig dwong een oogkwaal, die uit haar jeugd stamde, haar tot enkele operaties die weinig verbetering brachten. Ze zag steeds minder met haar linkeroog en keek vaak scheel. Ook de relaties met mannen waren weinig gelukkig. Drie mannen met wie ze een al dan niet langdurige, doch erg innige relatie onderhield, pleegden zelfmoord, onder wie Luigi Tenco en Lucien Morisse.

Ze speelde nog in een film, genaamd De Zesde Dag, waarvoor ze terugkeerde naar Egypte. Moe van alle problemen maakte ze in de nacht van 2 op 3 mei 1987 met behulp van pillen in Parijs een eind aan haar leven. Ze liet een briefje na met de woorden: «la vie m'est insupportable, pardonnez-moi» (het leven is ondraaglijk voor mij, vergeef me). Na haar dood werd Dalida een groot voorbeeld voor de nieuwe generatie zangeressen. Dalida wordt samen met Édith Piaf beschouwd als de populairste en invloedrijkste Franse zangeres uit de 20e eeuw.

Een aantal jaren na haar dood werd onder grote belangstelling de Place Dalida plechtig ingehuldigd in Parijs (18e arrondissement), dicht bij haar voormalige woning in de wijk Montmartre en vlak bij Place du Tertre. Op het pleintje staat een bronzen borstbeeld van Dalida. Het is het enige beeld in Montmartre van een kunstenaar. In dezelfde wijk ligt Dalida begraven, namelijk op Cimetière de Montmartre, waar veel bekende personen liggen.

De singles van Dalida met een hitnotering in de Nederlandse Top 40:

Als actrice speelde Dalida in de films:

• 1959 - Am Tag als der Regen kam
• 1961 - Pepe
• 1974 - Er war gerade 18 Jahr

• Dalida werd in Nederland opnieuw bekend toen Mart Smeets vanaf de start in 2003 als afsluiter van zijn immens populair NOS programma De Avondetappe, over de Tour de France, het liedje Buenas Noches Mi Amor (1957) begon te draaien.
• Dalida werd 55 keer bekroond met goud en is de eerste artiest die geprezen werd met de diamanten plaat.

• Officiële site

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Dalida op Wikimedia Commons.