B-29 Superfortress
De Boeing B-29 Superfortress is een Amerikaanse bommenwerper die in de Tweede Wereldoorlog is ingezet in de strijd tegen Japan, vanuit bases in China en op de Marianen (op Guam en twee eilanden van de Noordelijke Marianen, Saipan en Tinian). Onder meer werd dit type bommenwerper gebruikt om op 6 augustus 1945 de eerste atoombom af te werpen boven Hiroshima; deze bommenwerper heet de "Enola Gay". Drie dagen later werd met dit type bommenwerper nog een atoombom afgeworpen, ditmaal boven Nagasaki door de bommenwerper "Bockscar". Beide vertrokken vanaf Tinian.
B-29 Superfortress
| ||||
Algemeen | ||||
Rol | Bommenwerper | |||
Bemanning | 11 | |||
Status | ||||
Gebruik | Verenigde Staten (1943-1960) | |||
Afmetingen | ||||
Lengte | 30,2 m | |||
Hoogte | 8,5 m | |||
Spanwijdte | 43,1 m | |||
Vleugeloppervlak | 161,3 m² | |||
Gewicht | ||||
Leeggewicht | 33800 kg | |||
Startgewicht | 54000 kg | |||
Max. gewicht | 60560 kg | |||
Krachtbron | ||||
Motor(en) | 4× Wright R-3350-23 turbosupercharged radiaalmotoren | |||
Vermogen | elk 1600 kW | |||
Prestaties | ||||
Topsnelheid | 574 km/h | |||
Klimsnelheid | 4,5 m/s | |||
Vliegbereik | 9000 km | |||
Actieradius | 5230 km | |||
Bewapening | ||||
Boordgeschut | 12× 12,7 mm M2 machinegeweren, op afstand bestuurde geschutkoepels, 1× 20 mm M2 kanon in de staart | |||
Bommen | 9000 kg | |||
|
De B-29 werd (als Boeing Model 345) ontworpen naar de eisen van de Amerikaanse luchtmacht, die behoefte had aan een langeafstandsbommenwerper die op grote hoogte moest kunnen vliegen. De eerste vlucht vond plaats op 21 september 1942 (XB-29).
De geschutskoepels werden allemaal op afstand bediend, in tegenstelling tot de B-17.
De B-29 was de eerste zware bommenwerper van de Amerikanen met drukcabines. Hierdoor konden de bemanningsleden comfortabel werken op grote hoogte. De B-29 is alleen ingezet in de Stille Oceaan. Als de oorlog langer had geduurd waren ze misschien ook in Europa op het toneel verschenen. Het toestel werd vanaf november 1944 in groten getale ingezet bij bombardementen op Japanse steden.
De B-29 werd ook nog ingezet bij het begin van de Koreaanse Oorlog, maar werd teruggetrokken als eerstelijns bommenwerper na belangrijke verliezen door de superieure Mig 15 straaljagers.
Ongeveer 80 exemplaren hebben in de periode 1950-1955 onder de naam Washington B.1 voor de Britse Royal Air Force (RAF) gevlogen. Ook de Royal Australian Air Force heeft 2 ex-RAF Washington B.1 in gebruik gehad. In Rusland heeft Tupolev, dankzij 3 geïnterneerde B-29 Superfortressen, het toestel nagebouwd onder type aanduiding: Tu-4 Bull. Ook China heeft het nagebouwde Russische toestel (Tu-4) in dienst gehad.
Er zijn (ongeveer) 3970 exemplaren van de B-29 gebouwd; 2756 door Boeing, 668 door Bell Aircraft Corporation en 536 door Glenn Martin. Vanaf 1960 werden ze vervangen door de Convair B-36 en de Boeing B-52.
De B-29 Superfortress was het eerste vliegtuig waarop het systeem van de flying boom bij het bijtanken in de lucht van andere vliegtuigen werd toegepast. Dit systeem werd het standaardsysteem voor tankvliegtuigen van Boeing.
Externe link
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina B-29 Superfortress op Wikimedia Commons. |