Marianen
De Marianen (vroeger ook wel Ladrone-eilanden) zijn een Oceanische eilandengroep, onderdeel van de regio Micronesië. De Marianen bevinden zich in de Grote Oceaan ten noorden van de Carolinen en ten zuiden van de Japanse Bonin- en Vulkaan-eilanden. Het centrale en het noordelijke deel van de Marianen wordt gevormd door de Noordelijke Marianen en het meest zuidelijke deel door Guam. Beide zijn territoria van de Verenigde Staten.
Eiland van Verenigde Staten | |
Locatie | |
Land | Verenigde Staten |
Locatie | Grote Oceaan |
Coördinaten | 16°8'NB, 145°45'OL |
Algemeen | |
Oppervlakte | 1026 km² |
Detailkaart | |
Geografie
De Marianen zijn het noordelijkste deel van de regio die aangeduid wordt met de term Micronesië. De totale landoppervlakte van de eilanden bedraagt 1026 km².
De eilanden liggen op de toppen van vijftien vulkanische bergen die oprijzen van de bodem van de Grote Oceaan, deze bergen zijn het zuidelijke deel van een onderzeese bergketen die een lengte heeft van ongeveer 2159 kilometer. De keten loopt ongeveer vanaf Guam naar Japan.
Bij deze eilanden kunnen we spreken van een 'eilandboog' gevormd door de gesmolten bestanddelen van de subducerende korst die terug omhoog komen als vloeibare magma. Vervolgens vindt vulkanisme plaats en worden de eilanden op die manier gevormd.
Ten oosten van de Marianen verdwijnt de oceanische plaat van de Stille Oceaan onder de plaat van de Filipijnen. De trog die daardoor gevormd wordt, de Marianentrog, is de diepste trog ter wereld. Het diepste punt ligt op 10.920 meter onder het zeeniveau.
Eilanden
De eilanden van de Marianen (alfabetisch):
Geschiedenis
Op de eilanden zijn voorwerpen van de Lapitacultuur aangetroffen.[1]
In 1521 landde Ferdinand Magellaan met zijn expeditie in Spaanse dienst op de eilanden. Op Guam kwamen inboorlingen aan boord, die verschillende voorwerpen en zelfs een jol meenamen. Magellaan stuurde hierop een strafexpeditie van 40 gewapende mannen naar het naburige dorp, die de boot terugnamen en het dorp ter vergelding platbrandden. Magellaan noemde de eilanden hierop 'Islas de los Ladrones' (Dieveneilanden). Pas in 1667 legde Spanje een formele claim op de eilanden en hernoemde ze 'Las Marianas' naar hun koningin Maria Anna van Oostenrijk.
De eilanden waren eerst een onderdeel van Spanje, maar Spanje moest in 1898 na de Spaans-Amerikaanse Oorlog het eiland Guam afstaan aan de Verenigde Staten (zie: Verdrag van Parijs). In 1899 verkocht Spanje de overige, meer noordelijk gelegen, Marianeneilanden aan het Duitse Rijk. De Duitse Marianen werden bestuurd vanuit de kolonie Duits Nieuw-Guinea.
De Duitsers hadden vooral vanwege de kopra (gedroogd vlees van een kokosnoot) belangstelling voor de eilanden. In de Eerste Wereldoorlog werden de eilanden gebruikt als een bevoorradingsbasis voor marineschepen totdat Japan de eilandengroep veroverde. Na de Eerste Wereldoorlog kwam de eilandengroep als volkenbondmandaat onder Japans bestuur. Op 15 juni 1944 viel het Amerikaanse leger Saipan aan en begon een strijd die drie weken zou duren. Na de Tweede Wereldoorlog werden de eilanden als de Noordelijke Marianen een autonoom gebied onder voogdij van de Verenigde Staten.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Geautoriseerde terminologie: overzicht bibliografische informatie |
---|
Gemeinsame Normdatei: 4249309-2 Library of Congress Control Number: n85231275 National Archives and Records Administration: 10046187 Bibliotheek van het Japanse parlement: 00629290 Nationale Bibliotheek van Tsjechië: ge841576 Virtual International Authority File: 315526204 WorldCat Identities (via VIAF): 315526204 |