Batenburg

Batenburg kreeg in 1349 stadsrechten, maar aangenomen wordt dat het stadje ze rond het jaar 1000 ook al had gekregen. Het werd bestuurd door de machtige Heren van Batenburg, die noch aan de hertog van Gelre noch aan die van Brabant ondergeschikt waren, maar alleen aan de Duitse keizer. Hun kasteel, rond 1250 gebouwd op een motte, is sinds de Franse tijd een ruïne. De Heren van Batenburg (de laatsten waren de vorsten Van Bentheim-Steinfurt) bestuurden hun Gelderse bezit sindsdien op afstand. Er gebeurt in Batenburg in deze tijd niet veel bijzonders:

De vryheerlijkheid Batenburg op de Maes, in de Betuwe, gelegen, kwam reeds omtrent het einde der XIIIe eeuw in het bezit van het Huis van Bronckhorst. De geschiedenis dezer heerlijkheid levert weinig belang op: benevens eenige twisten van gansch plaetselyken aerd met naburige dynasten, versmelt zy zich geheel en al in de algemeene gebeurtenissen van Gelderland.[2]

Batenburg sloeg in de Middeleeuwen tot aan het begin van de 17e eeuw zijn eigen munten, die overal in Europa werden nagemaakt, en vanwege hun slechte kwaliteit geen goede reputatie hadden. Maximiliaan van Bronckhorst-Batenburg-Steyn was de laatste heer met een eigen munt.

Batenburg moet van een hoge ouderdom zijn en zou mogelijk kunnen wedijveren met de leeftijd van Nijmegen. Rond het jaar 1000 moet Batenburg stadsrechten hebben verworven, echter op last van Gijsbert van Bronckhorst werden in het jaar 1440, op Bonifaciusdag, voor het laatst de poorten gesloten. Batenburg bezat twee stadspoorten, waarvan onbekend is waar de Maaspoort stond. In de 19e eeuw wordt melding gemaakt van zichtbare fundamenten van de Appelternsepoort bij hoog water als de grond losgespoeld is. Batenburg moet in oude tijden veel groter zijn geweest dan tegenwoordig. In de 14e of 15e eeuw werd het grootste deel echter door een enorme stadsbrand verwoest. Het verwoeste gedeelte werd nooit meer herbouwd. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog moet het stadje wederom aan een verwoestende brand ten prooi zijn gevallen.[3] Tot 1878 lag op het kruispunt van de Grotestraat/Kruisstraat een gerechtssteen, de "Blauwe Steen". Het was een dik blok van graniet van ongeveer 75 centimeter dik. Volgens overleveringen bond men tot circa 1800 de doodskist van personen die bij hun dood schulden nalieten, aan deze steen. Pas na het voldoen van de schuld kon de begrafenis plaatsvinden. Resten van deze steen liggen bij de ingang van het kerkhof aan het plein.[4]

In de Franse tijd werd Batenburg een gemeente, die tot 1 januari 1984 zelfstandig was: toen werd Batenburg onderdeel van Wijchen. Deze gemeente voert sindsdien het Batenburgse stadswapen.

• Oude Sint-Victorkerk (Nederlands hervormd)
• Nieuwe Sint-Victorkerk (Rooms-katholiek)
• Ruïne Kasteel Batenburg
• Liendense Waard

• 
  Kasteel Batenburg
• 
• 
  In Batenburg geslagen munt
• 
  Oude of St Victorkerk, noordzijde
• 
  Kerkstraat Batenburg
• 
  Ruïne van kasteel Batenburg
• 
  Luchtfoto van de ruïne, 1920-1940.
• 
  Batenburg- Batenburg, kasteel, gravure H. Spilman, Erfgoedcentrum Rozet GDC007000032

• Lijst van burgemeesters van Batenburg
• Lijst van rijksmonumenten in Batenburg
• Lijst van gemeentelijke monumenten in Batenburg
• Website van Het Batenburgs Erfgoed, historische vereniging

Heiningen, H. van, Batenburg,eeuwenlang twistappel. Wijchen, 1987