Andy Murray

Murray was van 1992 tot 1999 leerling aan de Dunblane Primary School. In 1996 was hij aanwezig tijdens het bloedbad dat in die school door de massamoordenaar Thomas Hamilton aangericht werd onder leerlingen van een lager jaar.[2] Na de basisschool ging hij in 1999 naar de Dunblane High School. In zijn jonge jaren tenniste hij bij de Next Generation Club in Edinburgh. Toen hij 14 was, verhuisde hij naar Barcelona, waar hij op de Schiller International School ging studeren. Hij ging toen tennissen bij de Sanchez-Casal Academie, waar hij de bijnaam Lazy English kreeg. In 2005 maakte hij zijn school af.

Andy Murray en zijn anderhalf jaar oudere broer Jamie werden geboren uit het (in 1997 ontbonden) huwelijk van Willy Murray en Judy Erskine. Moeder Judy is van beslissende invloed geweest op de glansrijke tenniscarrière van haar zonen. Al op zeer jonge leeftijd stuurde zij hen op tennisles. Zo werden ze al vroeg professioneel gevormd. Dit had zijzelf in haar sportieve ontwikkeling gemist. Vóór haar huwelijk was zij een gedreven tennisspeelster, die het tot de Schotse nummer 1 had weten te brengen.

Na haar scheiding was Judy Murray jarenlang coach van een selectie van jeugdig Brits tennistalent, onder wie haar beide zoons. Dit was een bewuste keuze, die van haar vroeg om haar focus breed te houden en niet gefixeerd te raken op de prestaties van haar eigen kroost. Het was haar grootste schrikbeeld om een 'neurotic tennis-mum’ te worden. Gedurende jaren was zij prominent in beeld tijdens de grote toernooien waaraan Andy en Jamie deelnemen.

Wat Andy betreft, lijkt deze situatie wat te zijn veranderd. Moeder Judy kwam minder in beeld tijdens diens optreden op de Australian Open van 2012, nu Murray de voormalige Tsjechische topper Ivan Lendl als trainer heeft aangetrokken.

Vader Murray heeft wel contact met zijn zoons, maar blijft op de achtergrond.

Al enige jaren komt Kim Sears, Murrays vriendin sinds 2006, steeds prominenter in beeld tijdens de grote toernooien.

Murray begon met tennissen op driejarige leeftijd. Hij groeide op met tennis en voetbal, en werd zelfs voorgesteld om voor de Glasgow Rangers te spelen.[3] In 2003 won hij zijn eerste futurestoernooi in Glasgow, door Steve Darcis te verslaan, en het juniorentoernooi op de Canadian Open. Hij had dat jaar een 9-4-matchrecord in futurestoernooien. In 2004 won hij nog vier futurestoernooien en had hij een 26-3-matchrecord op futurestoernooien. Hij won dat jaar ook de juniorentitel op de US Open (tegen Serhij Stachovsky) en haalde op dat toernooi met zijn broer Jamie ook de halve finale in het dubbelspel.

In maart 2005 werd Murray geselecteerd voor het Britse Davis Cupteam voor de wedstrijd tegen Israël. Hij was toen met 17 jaar en 293 dagen de jongste speler die ooit in het Britse Davis Cupteam had gespeeld.[3] Hij speelde in het dubbel, samen met David Sherwood. Tot ieders verrassing wonnen zij hun partij. In mei haalde hij ook nog de halve finale in het juniorentoernooi van Roland Garros, waar hij werd uitgeschakeld door de Kroaat Marin Čilić.

In april werd Murray prof en maakte hij zijn ATP-debuut op het ATP-toernooi van Barcelona, waar hij in de eerste ronde verloor van Jan Hernych. Zijn eerste winst op ATP-niveau kwam er op het grastoernooi van Londen, waar hij de derde ronde haalde en in de eerste en tweede ronde respectievelijk Santiago Ventura en Taylor Dent versloeg. Murray kreeg ook een wildcard voor Wimbledon, waar hij zijn grandslamdebuut maakte. In zijn eersterondepartij versloeg hij George Bastl, die meer dan 150 plaatsen boven hem stond op de wereldranglijst. In de tweede ronde versloeg hij de Tsjech Radek Štěpánek. Zo haalde hij, als eerste Schotse tennisser, de derde ronde op Wimbledon. Hij was op dat moment ook nog de enige Britse tennisser in het toernooi. In de derde ronde moest hij het onderspit delven tegen David Nalbandian, nadat hij twee sets tegen nul had voorgestaan. Tijdens de zomer won hij de challengers in Aptos en Binghamton en maakte hij zijn debuut in de Masters Series-toernooien in Cincinnati, waar hij de tweede ronde haalde. Op de US Open verloor hij in de tweede ronde van Arnaud Clément. Begin oktober kwam hij de top 100 van de wereldranglijst binnen, door de finale te halen in Bangkok, waar hij in de voorgaande rondes had gewonnen van George Bastl, Robin Söderling, Robby Ginepri en thuisfavoriet Paradorn Srichaphan. Murray verloor zijn eerste ATP-finale van Roger Federer. Op zijn laatste toernooi van het jaar, in Bazel, wist hij de kwartfinale te halen. Murray sloot het jaar voor het eerst af in de top 100, op plaats 65. Hij had, vergeleken met het jaar ervoor, de grootste sprong voorwaarts gemaakt van alle spelers in de top 100 en was de tweede jongste speler in de top 100 (na Novak Đoković). Hij was ook de eerste Britse tiener die het jaar afsloot in de top 100 sinds Buster Mottram in 1974.[3]

In zijn eerste optreden op de Australian Open verloor Murray van Juan Ignacio Chela. Een paar weken later won hij zijn eerste ATP-titel op het ATP-toernooi van San José. Hij versloeg er de nummer drie van de wereld, Andy Roddick, in de halve finale en was te sterk voor Lleyton Hewitt in de finale, na twee matchpunten van Hewitt te hebben overleefd. Deze overwinning bracht hem voor het eerst in de top 50. De week daarna haalde hij nog de kwartfinale in Memphis, maar in de volgende toernooien verloor hij telkens in de eerste of tweede ronde, zoals op Roland Garros, waar hij sneuvelde in de openingsronde tegen Gaël Monfils. Het grasseizoen ging relatief beter, met een kwartfinale in Nottingham en een vierde ronde op Wimbledon, zijn beste prestatie op een grandslamtoernooi tot dan toe. Tijdens de zomer haalde hij de halve finale in Newport en haalde hij de finale in Washington, die hij verloor van Arnaud Clément. Op de Canada Masters haalde hij de halve finale en op de Cincinnati Masters de kwartfinale. Op dat laatste toernooi won hij in de tweede ronde van Roger Federer. In heel 2006 waren alleen Rafael Nadal en Murray erin geslaagd om Roger Federer te verslaan. Murray bracht ook een einde aan Federers reeks van 55 gewonnen partijen in Noord-Amerika.[3] Na de Cincinnati Masters dook Murray voor het eerst de top 20 binnen. Op de US Open evenaarde hij zijn beste grandslamprestatie en haalde hij de vierde ronde, waarin hij verslagen werd door de Rus Nikolaj Davydenko. Na de US Open haalde hij geen grote resultaten meer. Murray sloot het jaar voor het eerst af binnen de top 20, op plaats 17.

In zijn eerste grote toernooi van het jaar, de Qatar ExxonMobil Open in Doha, haalde Murray meteen de finale. In de finale verloor hij van de Kroaat Ivan Ljubičić. Op de Australian Open was hij als vijftiende geplaatst en verloor hij in de vierde ronde van Rafael Nadal. Een paar weken later verdedigde hij met succes zijn titel van het ATP-toernooi van San José. Daarna haalde hij drie halve finales op rij, in Memphis en op de Masterstoernooien van Indian Wells en Miami, waarin hij beide keren verloor van Novak Đoković. In april kwam hij voor het eerst binnen in de top 10. Murray kon zijn opgang echter niet verder zetten omwille van blessures, die hem bijna vier maanden van de baan af hielden. In april miste hij een maand nadat hij een rugblessure opliep op het Masterstoernooi van Monte Carlo en in mei moest hij opgeven op de Hamburg Masters met een polsblessure. Hij maakte zijn rentree op de Canada Masters begin augustus. Op de US Open verloor hij in de derde ronde van de Zuid-Koreaan Lee Hyung-taik. In het najaar zette Murray nog enkele mooie resultaten neer, met een finale in Metz, een kwartfinale op het Masterstoernooi van Parijs en zijn derde ATP-titel op het ATP-toernooi van Sint-Petersburg, waar hij Fernando Verdasco versloeg in de finale. Murray eindigde het jaar net buiten de top 10, op plaats 11.

In 2008 nam Murray voor het eerst deel aan de Tennis Masters Cup.

Murray startte 2008 goed met winst op het ATP-toernooi van Doha, waar hij Stanislas Wawrinka versloeg in de finale. Op de Australian Open lag hij er echter na de eerste ronde verrassend uit, na verlies tegen Jo-Wilfried Tsonga, die het zou schoppen tot de finale. In februari won hij de titel in Marseille en in maart haalde hij de kwartfinale in Dubai en de vierde ronde in Indian Wells. Daarna volgde een reeks mindere resultaten. Op Roland Garros verloor hij in de derde ronde. In eigen land ging het weer beter, met een kwartfinale op het ATP-toernooi van Londen én op Wimbledon, waarmee hij zijn beste grandslamprestatie tot dan toe neerzette. In de zomer haalde hij de halve finale op de Canada Masters en won hij zijn eerste Masters Seriestoernooi in Cincinnati, door Novak Đoković te kloppen in de finale. Murray nam ook deel aan de Olympische Spelen in Peking, maar verloor al in de eerste ronde van het enkelspel van de Taiwanees Yen-Hsun Lu. In het dubbelspel lag hij er met zijn broer Jamie uit in de tweede ronde. In september zette hij zijn sterkste grandslamprestatie van het jaar neer door de finale te halen op de US Open. Hij versloeg Rafael Nadal, 's werelds nummer 1, in de halve finale, maar moest in drie sets de duimen leggen voor Roger Federer in de finale. Murray was de eerste Brit in een grandslamfinale sinds Greg Rusedski op de US Open in 1997. Door zijn finaleplaats kwam Murray op de vierde plaats op de ATP-ranglijst. In het najaar zette hij zijn goede vorm door en won hij in oktober achtereenvolgens de Madrid Masters en het ATP-toernooi van Sint-Petersburg. Op het Masterstoernooi van Parijs haalde hij de kwartfinale. Aan het eind van het seizoen mocht Murray voor het eerst deelnemen aan de Tennis masters Cup. Hij won zijn drie groepswedstrijden (van Andy Roddick, Gilles Simon en Roger Federer), maar verloor de halve finale van Nikolaj Davydenko. Murray sloot het jaar voor het eerst af binnen de top 10, op plaats 4. Murray was de eerste Brit in 36 jaar die het jaar eindigde binnen de top vier en was de eerste Britse speler in het "open tijdperk" die vijf ATP-titels in een seizoen kon winnen.[3]

Murray haalde de kwartfinale op Roland Garros in 2009.

Murray opende 2009 op dezelfde manier als 2008, met winst op het ATP-toernooi van Doha. Op de Australian Open verloor hij in de vierde ronde van de Spanjaard Fernando Verdasco. In februari was hij de sterkste op het ATP-toernooi van Rotterdam en haalde hij de kwartfinale in Dubai, die hij niet speelde door een virus. Daarna volgde een serie sterke resultaten op Masters Seriestoernooien: finale in Indian Wells (verlies tegen Rafael Nadal), winst in Miami (winst tegen Novak Đoković in de finale en eerste Brit ooit die het toernooi won), halve finale in Monte Carlo en kwartfinale in Madrid. Op Roland Garros haalde hij de kwartfinale. In juni won hij zijn eerste grastoernooi op het ATP-toernooi van Londen. Hij was de eerste Brit sinds 1938 die er kon winnen. Hij bereikte daarna de halve finale in Wimbledon, waarin hij het moest afleggen tegen Andy Roddick. In augustus won hij de Canada Masters, waar hij achtereenvolgens Davydenko, Tsonga en Del Potro versloeg. Na deze winst klom hij naar de tweede plaats op de ATP-ranglijst, zijn hoogste positie ooit. Murray werd zo de hoogst gerangschikte Brit ooit in de geschiedenis van de ATP en was de eerste speler sinds Hewitt in 2005 die de dominantie van Nadal en Federer in de top 2 doorbrak.[3] Hij haalde ook de halve finale op de Masters van Cincinnati. Op de US Open kon hij echter zijn prestatie van 2008 niet herhalen en verloor hij in de vierde ronde van Marin Čilić. In het najaar won hij op het ATP-toernooi van Valencia zijn zesde ATP-titel van het seizoen en nam hij voor de tweede maal deel aan de ATP World Tour Finals, die voor het eerst in Londen plaatsvonden. Murray bleef steken in de groepsfase. Murray eindigde het jaar opnieuw op plaats 4. Met zijn titel in Valencia, de veertiende van zijn carrière, deed hij beter dan Greg Rusedski en werd hij de Brit met de meeste ATP-titels op zijn naam.[3]

Murray serveert in zijn kwartfinale tegen Rafael Nadal op de Australian Open van 2010.

Murray begon zijn seizoen door samen met Laura Robson deel te nemen aan de Hopman Cup in Perth, waar het duo de finale haalde, maar verloor van Spanje.[4] Vervolgens haalde hij als eerste Brit sinds John Lloyd in 1977 de finale op de Australian Open.[5] Hij versloeg er in de kwartfinale titelverdediger Rafael Nadal, maar moest in de finale echter zijn meerdere erkennen in Roger Federer, die met 6-3, 6-4 en 7-6¹¹ won. Murray werd de eerste Brit in 72 jaar die ten minste twee grandslamfinales had gehaald.[3] Door zijn finaleplaats steeg hij naar plaats drie op de ATP-ranglijst. In de maanden voor Roland Garros, waar hij de vierde ronde haalde, haalde hij twee Masters Serieskwartfinales: in Indian Wells en Madrid. In Londen wist hij zijn titel niet te verdedigen, maar op Wimbledon was hij even sterk als in 2009 en haalde hij opnieuw de halve finale. Koningin Elizabeth II woonde Murrays wedstrijd in de tweede ronde van Wimbledon tegen Jarkko Nieminen bij op 24 juni 2010. Dit was de eerste keer dat ze aanwezig was in de Royal Box op Centre Court sinds de finale van het dames enkelspel tussen de Nederlandse Betty Stöve en de Engelse Virginia Wade in 1977.[6] Tijdens de zomer haalde hij de finale in Los Angeles en verlengde hij zijn titel op de Canada Masters.[7] Op het Masterstoernooi van Cincinnati haalde hij de kwartfinale. In juli eindigde de samenwerking met zijn coach Miles Maclagan. Op de US Open werd Murray al in de derde ronde uitgeschakeld door Stanislas Wawrinka. In het najaar haalde hij nog de kwartfinale op het ATP-toernooi van Peking en won hij de Shanghai Masters. Hij versloeg er Roger Federer in de finale.[8] In november won Murray, samen met zijn broer Jamie, zijn eerste dubbelspeltitel, op het ATP-toernooi van Valencia. Aan het seizoenseinde nam Murray voor de derde keer deel aan de ATP World Tour Finals. Hij won twee van zijn drie groepswedstrijden en stootte door naar de halve finale, waarin hij verloor van Nadal. Hij sloot het jaar voor de derde keer op rij af op plaats 4 van de ATP-ranglijst.

Net zoals in 2010 haalde Murray de finale van de Australian Open. In de eindstrijd moest hij echter opnieuw de duimen leggen, ditmaal tegen de Serviër Novak Đoković, die hem in drie sets versloeg.[9] Tijdens de rest van het voorjaar haalde Murray vier halve finales: op de Monte Carlo Masters, op het Masterstoernooi van Rome en op Roland Garros en Wimbledon. Murray was de eerste Brit sinds Fred Perry in 1936 die drie opeenvolgende halve finales op Wimbledon wist te bereiken.[3] Murray won ook voor de tweede maal het voorbereidingstoernooi voor Wimbledon in Londen, waar hij Jo-Wilfried Tsonga klopte in de finale.[10] In augustus won hij voor de tweede maal het Masterstoernooi van Cincinnati. In de finale stond hij tegenover Novak Đoković, die wegens een schouderblessure moest opgeven.[11] Op de US Open was Murray weer sterk en haalde hij de halve finale, waarin hij verloor van Rafael Nadal. Met deze halve finale werd Murray de zevende man in het "open tijdperk" die de halve finales van de vier grandslamtoernooien in hetzelfde seizoen wist te bereiken.[3] Hij zette zijn goede vorm door in het najaar met een kwartfinale op het Masterstoernooi van Parijs en maar liefst drie toernooiwinsten op rij in Bangkok[12], Tokio[13] en op de Shanghai Masters, waar hij zijn titel verdedigde.[14] In Tokio was het zelfs twee keer prijs, want hij won er met zijn broer Jamie ook het dubbelspel.[15] Door deze zegereeks steeg Murray naar plaats 3 op de ATP-ranglijst. Aan het eind van het jaar nam hij voor de vierde maal op rij deel aan de ATP World Tour Finals. Hij speelde er één match (verlies tegen David Ferrer) en trok zich terug wegens een verrekking aan de lies.[16] Hierdoor stak Roger Federer hem weer voorbij op de wereldranglijst en eindigde Murray het jaar, net zoals de drie vorige jaren, op plaats 4.

In 2012 ging Murray samenwerken met achtvoudig Grand Slam-kampioen Ivan Lendl als coach. Doel voor Lendl was Murray te helpen zijn doorbraak te kunnen maken op de Grand Slams en de "grote drie" Đoković, Federer en Nadal structureel in plaats van incidenteel te kunnen uitdagen. Murray startte 2012 meteen met toernooiwinst op het ATP-toernooi van Brisbane.[17] Tijdens de Australian Open 2012 haalde Murray de halve finale waar hij in 5 sets verloor van Novak Đoković. In Dubai verloor hij in de finale van Roger Federer. Tijdens Wimbledon verloor hij in de finale van Federer, in vier sets (4-6,7-5,6-3,6-4). Op de Olympische Spelen 2012 in Londen, gespeeld op de banen van Wimbledon, veroverde Murray voor het eerst een grote titel en het goud. Na een zege in de halve finale op Đoković (7-5, 7-5) revancheerde hij zich in de finale tegen Federer voor de Wimbledonfinale: 6-2,6-1,6-4. Op 10 september 2012 won hij zijn eerste Grand Slam-toernooi, met 7-6,7-5,3-6,2-6 en 6-2 in de finale tegen Novak Đoković won hij de US Open. Op de Masters verloor hij in de halve finale van Federer in twee sets: 6-2, 7-6.

Murray won in 2013 al meteen het toernooi van Brisbane, door in de finale Dimitrov te kloppen. Op de Austrailian Open moest hij het in de halve finale opnemen tegen Roger Federer waarvan hij nog nooit kon winnen op een grand slam. Murray was echter veel zelfzekerder en met succes. Hij klopte de Zwitser in vijf sets: 6-4, 6-7, 6-3, 6-7 en 6-2. In de finale moest hij het opnieuw opnemen tegen Novak Đoković. Dit keer moest hij echter de duimen leggen tegen de Serviër. Het werd 6-7, 7-6, 6-3 en 6-2. Eind maart won hij de Miami Masters, met winst in de finale op David Ferrer: 2-6,6-4,7-6.

Nadat hij Roland Garros wegens een blessure had moeten laten schieten, speelde Murray als voorbereiding op Wimbledon in Londen op Queen's club en won dat toernooi. Op Wimbledon 2013 wist hij als thuisfavoriet zijn tweede en felst begeerde Grandslamfinale te winnen, met een zege in drie sets op de regerend nummer 1 van de wereld Novak Đoković: 6-4, 7-5 en 6-4. Voor de Britten was dat een historische sportgebeurtenis, omdat de laatste mannelijke Britse winnaar van het toernooi van de All England Club, Fred Perry, dat in 1936 werd, 77 jaren eerder.

Op de US Open verloor Murray van Stan Wawrinka. Na een Davis Cupwedstrijd tegen Kroatië (waarin Murray met drie punten zorgde voor een terugkeer in de wereldgroep voor Groot-Brittannië) was Murray de rest van het seizoen uitgeschakeld vanwege een operatieve ingreep, die noodzakelijk was wegens een chronische rugblessure.

Murray begon de Australian Open met een plaats in de kwartfinales. Daarin werd hij uitgeschakeld door de Zwitser Roger Federer. In maart brak Murray met coach Ivan Lendl, die geprezen werd voor het helpen realiseren van een eerste Grand Slam-titel. In de halve finale van Roland Garros verloor Murray van Rafael Nadal. Na deze nederlaag stelde hij de Franse oud-toptennisster Amélie Mauresmo aan als zijn hoofdcoach. Deze aanstelling was historisch te noemen, omdat hij daarmee de eerste toptennisser ooit was bij de heren, die een vrouw aanstelde als coach. Hij slaagde er niet in zijn Wimbledontitel te verdedigen, na een nederlaag tegen Grigor Dimitrov in de kwartfinale. Op de US Open bereikte hij de kwartfinales, waarin hij verloor van Đoković. De mindere resultaten, mede door de (nasleep van de) rugblessure, hadden ervoor gezorgd dat hij voor het eerst sinds maart 2008 buiten de top 10 was gevallen.

De weg omhoog op de ATP Rankings werd hierna weer ingezet. Murray had een volle agenda, mede doordat hij zich wilde kwalificeren voor de World Tour Finals. Op de eerste editie van het toernooi van Shenzhen veroverde hij de titel, nadat hij in de finale vijf matchpoints had overleefd tegen de Spanjaard Tommy Robredo. Zijn toernooiresultaten waren vervolgens als volgt: halve finale Beijing, derde ronde Shanghai, winst van het toernooi van Wenen, winst van het toernooi van Valencia (opmerkelijk detail - in een herhaling van de finale van Shenzhen, overleefde hij vijf matchpoints tegen Robredo) en ten slotte een kwartfinale in Parijs. Hij had zich hiermee alsnog gekwalificeerd voor de World Tour Finals en hoewel hij hier slechts één partij won, sloot hij het jaar af met een zesde plaats.

Op de Australian Open verloor Murray voor de vierde keer de finale en voor de derde maal tegen Đoković. Op het toernooi van Indian Wells bereikte hij de halve finales. Daarop volgde een finaleplaats in Miami. Op beide toernooien verloor hij, opnieuw, van Đoković. Op het toernooi van Miami doorbrak Murray de grens van 500 overwinningen in zijn carrière. Hij was daarmee tevens de eerste Brit in het open tijdperk, die deze barrière slechtte, Tim Henman was met 496 overwinningen recordhouder geweest. Wegens zwangerschap van Mauresmo, voegde Murray eind april voormalig toptennisser Jonas Björkman toe aan zijn staf. Het gravelseizoen was bijzonder succesvol voor Murray. Hij won de eerste en tweede graveltitel van zijn carrière, respectievelijk het toernooi van München (winst tegen Philipp Kohlschreiber) en dat van Madrid. In de finale liet hij de zichtbaar naar zijn vorm zoekende Nadal kansloos. Het was zijn eerste overwinning op gravel tegen de Spanjaard. Op Roland Garros verloor hij voor de achtste maal op rij van Đoković, dit maal in de halve finale. Ook op Wimbledon haalde hij de halve finale, hierin verloor hij echter in straight sets van Federer.

Op het Masterstoernooi van Montreal, in augustus, wist Murray de negatieve reeks tegen Đoković te doorbreken. Na een gevecht van 3 uur was hij de Serviër met 6-4, 4-6, 6-3 de baas in de finale. Door zijn prestaties was Murray hierna inmiddels weer opgeklommen naar de tweede plaats op de wereldranglijst, een evenaring van zijn beste ranking.

Tijdens de Australian Open 2016 was Murray voor de vijfde maal verliezend finalist. In mei tijdens het ATP-toernooi van Rome versloeg Murray in de finale voor het eerst Đoković op gravel. Op Roland Garros behaalde Murray voor de eerste maal de finale, waarin hij Đoković niet kon weerhouden van diens vierde grandslamtitel op rij. Vijf weken later won Murray voor de tweede maal Wimbledon door de Canadees Milos Raonic te verslaan. Tijdens de Olympische Spelen 2016 in Rio de Janeiro prolongeerde Murray zijn titel in het enkelspel door in de finale de Argentijn Juan Martín del Potro te verslaan. Murray werd tijdens de kwartfinales van de US Open uitgeschakeld door Kei Nishikori. In het najaar won Murray de ATP World Tour 500-toernooien van Peking en Wenen alsmede de Masterstoernooien van Shanghai en Parijs. Door deze toernooioverwinningen kwam Murray dichter bij Novak Đoković, die alleen in Shanghai en Parijs speelde maar in beide toernooien vroegtijdig werd uitgeschakeld.

Door de overwinning op het indoortennistoernooi in Parijs werd Murray op 7 november 2016 voor het eerst de nummer 1 op de wereldranglijst. Hij loste daarmee Đoković af. Bij de ATP World Tour Finals 2016 bereikte Murray net als Đoković ongeslagen de finale. Door winst in de finale verzekerde Murray zich van de nummer 1-positie over 2016. Murray werd tijdens de nieuwjaarslintjesregen geridderd tot Knight Bachelor voor zijn verdienste in tennis en liefdadigheid, dit geeft Murray het recht om de titel Sir te voeren.[18]

Het jaar 2017 begon voor Murray teleurstellend. Op de Australian Open werd hij al in de vierde ronde uitgeschakeld door de Duitser Mischa Zverev.