John Isner

Tijdens zijn studie aan de University of Georgia was Isner zeer succesvol in het college tennis, daarom besloot hij in de zomer van 2007 een professionele tennisser te worden. De eerste future won hij direct, de daarop volgende challenger en een ATP-toernooi verloor hij echter al in de eerste ronde. In juli 2007 won hij echter wel een challenger, waardoor hij binnen één maand van de 839e positie op de ATP Rankings naar de 416e positie was opgeschoven.

Doordat Fernando González op het laatste moment zich terugtrok op het ATP-toernooi van Washington kreeg Isner een wildcard voor het toernooi. Tijdens dat toernooi won hij onder andere van Tim Henman, Gaël Monfils en Tommy Haas, om pas in de finale met 6-4, 7-6 gestopt te worden door zijn landgenoot Andy Roddick.

Door zijn successen kreeg hij toegang tot het ATP-toernooi van Cincinnati, ATP-toernooi van New Haven en de US Open. In Cincinnati verloor hij in de eerste ronde van David Ferrer, om in New Haven de tweede ronde weer te verliezen van de Spanjaard. Op de US Open wist Isner het tot de 3e ronde te schoppen, waar Roger Federer hem te slim af was, wel was Isner een van de twee spelers die tijdens de US Open een set wist af te snoepen van de Zwitser.

Hierna speelde Isner alleen nog challengers, doordat hij op deze toernooitjes goed presteerde bereikte hij aan het eind van het seizoen een 107e positie op de ranglijst. Ook werd Isner een oefenpartner voor het Amerikaanse Davis Cup-team.

Door zijn 107e notering op de ranglijst kreeg Isner direct toegang tot de Australian Open, hij verloor in de eerste ronde echter met 6–2, 6–2, 6–4 van Fabrice Santoro. Het dubbelspeltoernooi verliep ook niet zo goed voor hem en zijn partner Ivo Karlović, waar ze al in de eerste ronde uitgeschakeld waren. Door overwinningen op het ATP-toernooi van San José belandde Isner in de top 100, namelijk op de 93e positie. In de zomer zou hij echter weer buiten de top 100 vallen door tegenvallende resultaten.

Op Wimbledon kwam Isner in de eerste ronde uit tegen de Fransman Nicolas Mahut, die partij begon op 22 juni en was met 11 uur en 5 minuten de langste wedstrijd in de geschiedenis van het tennis.[1] Op de late avond van de 23 juni werd de partij wegens invallende duisternis onderbroken bij een stand van 6–4, 3–6, 6-7(7), 7-6(3) en 59-59. Op 24 juni werd er verder gespeeld en Isner won uiteindelijk de wedstrijd met 70-68 in de vijfde set. Beide spelers hebben naast het verbreken van het record van de langste wedstrijd ook het record van meeste aces in één wedstrijd verbroken. Dit record stond op naam van Ivo Karlović (77 aces) en het record staat nu op 112 aces voor Isner, Mahut sloeg er 103.[1] Verder werd in de partij ook het record van de langste set (8 uur en 11 minuten), het record voor het meest aantal games (183) in een partij, voor het grootst aantal aces in een partij (215) en voor de langste speeltijd op één dag (7 uur en 9 minuten op 23 juni) gevestigd.[2]