Alexander van België

De eerste kinderjaren van de prins werden gekenmerkt door de Tweede Wereldoorlog, de gevangenschap van de koninklijke familie in het kasteel van Laken en de gedwongen deportatie naar Duitsland en Oostenrijk, respectievelijk in 1944 en 1945. Tot 1944 verkeerde de jonge Alexander met zijn ouders onder door de Duitsers gevorderd huisarrest. Na de invasie in Normandië werden de koning en zijn gezin verplaatst, eerst naar het Saksische Hirschstein, daarna naar Strobl in Oostenrijk. Na de bevrijding door Amerikaanse soldaten kon het gezin niet onmiddellijk naar België terugkeren vanwege de Koningskwestie. Koning Leopold vestigde zich in villa Le Reposoir, nabij Prégny in Zwitserland. Daar ging de prins ook naar school. In 1950 deed koning Leopold troonsafstand en werd Boudewijn de vijfde koning der Belgen. Vanaf dan nam prins Alexander met zijn ouders en broers regelmatig deel aan officiële representaties.

In 1957 onderging de prins in Boston (Verenigde Staten) een heelkundige ingreep aan de aorta. Deze gebeurtenis inspireerde zijn moeder tot de oprichting van de Cardiologische Stichting Prinses Lilian, stichting die vandaag het statuut heeft van een academische leerstoel.

Na 1960 woonden koning Leopold III, prinses Lilian en hun drie kinderen op het koninklijk domein van Argenteuil in Waterloo.

Prins Alexander kreeg aanvankelijk thuisonderwijs. Zijn middelbareschoolopleiding verkreeg hij in een college in Genève, waar hij de afdeling Latijn-Griekse volgde. Hij vatte vervolgens studies aan de Koninklijke Militaire School aan en vervulde zijn dienstplicht. Met succes beëindigde hij de eerste drie jaren kandidatuur geneeskunde aan de Université Catholique de Louvain.

Later ging hij in het buitenland werken en verscheen nog maar zelden in het openbaar. Familiale gelegenheden, zoals de uitvaart van zijn grootmoeder (koningin Elisabeth), vader (koning Leopold III), broer (koning Boudewijn) of het huwelijk van zijn nicht (prinses Astrid), waren hierop uitzonderingen.

In 1991 trouwde hij met Léa Wolman. Zij werd als Léa Inge Dora geboren te Etterbeek op 2 december 1951 als enige kind van Sigismund Wolman en Lisa Bornstein. Haar ouders waren actief in de vastgoedsector. Zij had toen al twee kinderen uit vorige huwelijken: een dochter, Laetitia Spetschinsky (1976) en een zoon, Renaud Bichara (1983). Bij haar dochter heeft ze een kleinzoon, Charles Albert (2009). Omdat het al vanaf zijn geboorte duidelijk was dat hij niet in aanmerking kwam voor eventuele troonopvolging, gelet op het morganatisch karakter van het huwelijk van zijn ouders, gesloten zonder ministeriële toestemming, hoefde hij geen toestemming aan koning Boudewijn te vragen, zoals anders zou nodig zijn geweest. Het koppel bleef kinderloos.

Prins Alexander en Léa ontmoetten elkaar voor het eerst in Knokke, bij de liberale politicus Georges Mundeleer. Op 14 maart 1991 traden ze in Debenham, Suffolk (Verenigd Koninkrijk) in het huwelijk. Het paar koos ervoor het huwelijk niet meteen openbaar te maken. Slechts enkele ingewijden en getrouwen waren op de hoogte. Het huwelijk kreeg later een kerkelijke inzegening in Montana (Zwitserland).

Toen zijn zus, prinses Esmeralda, in 1998 haar huwelijk aankondigde met professor Salvador Moncada, werd het nieuws alsnog bekendgemaakt. Tijdens een officiële receptie in het Kasteel van Corroy-le-Château, eigendom van markies de Trazegnies, maakten de gasten kennis met de nieuwe prinses.

De echtgenote van prins Alexander draagt de titel Prinses van België. Zij is de laatste prinses die de titel gekregen heeft door het naakte feit van haar huwelijk. Eind 1991 werden de regels met betrekking tot de toepassing van de koninklijke titulatuur in België aangepast, maar als overgangsmaatregel blijven de bestaande titels wel behouden.

Prinses Léa spreekt naast haar moedertaal, het Duits, ook Nederlands, Frans, Engels en Spaans.

Prins en Prinses Alexander van België woonden in villa Landsrode, in Sint-Genesius-Rode.

Alhoewel er aanvankelijk sprake was van animositeit tussen de kinderen uit het eerste huwelijk van Leopold III en zijn jongste kinderen, was Alexander later vaak van de partij bij officiële gelegenheden.

Alexander overleed op 29 november 2009 op 67-jarige leeftijd aan een acute longembolie.[1][2] Zijn dood werd door een communiqué van het hof bekendgemaakt. “Prinses Alexander van België, Prinses Esmeralda en Prinses Marie-Christine, de Koning en de Koningin en de Leden van de Koninklijke Familie delen met droefheid het overlijden mee van Prins Alexander van België deze namiddag ten gevolge van een acute longembolie.”

De uitvaart van de prins had plaats op 4 december 2009 in de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Laken. Hij werd bijgezet in een kapel naast de Koninklijke Crypte.