wuiven
[1] Prinses Victoria van Zweden en Daniel Westling wuiven tijdens hun huwelijk naar de menigte (2010).
Nederlands
Woordafbreking
- wui·ven
Woordherkomst en -opbouw
- In de betekenis van ‘zwaaien’ voor het eerst aangetroffen in 1663 [1]
- van Middelnederlands weiven [2] [3]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| wuiven |
wuifde (woof) * |
gewuifd (gewoven) * |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
wuiven
- inergatief een groet brengen door met de handen te zwaaien
- De koningin wuifde naar de menigte.
- Ik heb nog gewuifd, maar ze zag me niet.
- inergatief heen en weer buigen, zwenken
- In het korenveld wuifden alle halmen met de wind mee.
Opmerkingen
- De sterke vervoeging volgens klasse 2 is later ontstaan door analogie en staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal. Van Dale vermeldt ze wel als schertsend gebruikte vormen.
- In het noordelijke taalgebied wordt de betekenis 1 "een groet brengen" immer gevolgd door een voorzetsel, in andere streken zoals Limburg niet; daar kan men dus bijvoorbeeld zeggen Hij wuift de menigte.
Vertalingen
1. een groet brengen door met de handen te zwaaien
2. heen en weer buigen, zwenken
Gangbaarheid
- Het woord wuiven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'wuiven' herkend door:
| 99 % | van de Nederlanders; |
| 100 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.