wegwuiven
Nederlands
Woordafbreking
- weg·wui·ven
Woordherkomst en -opbouw
- samenstelling van weg bw en wuiven ww
stamtijd | ||
---|---|---|
onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
wegwuiven |
wuifde weg |
weggewuifd |
zwak -d | volledig |
Werkwoord
wegwuiven [1]
- met een handgebaar iets doen wegwaaien
- (figuurlijk) doen alsof er niets aan de hand is, terzijde schuiven
- De rechtbank voelde H. op de eerste procesdag uitvoerig aan de tand. Veel van de kritische vragen wuifde H. weg - hij is zich van geen kwaad bewust en meent dat hij al die jaren slechts zijn werk heeft gedaan, op een transparante manier.[2]
- Hoewel ver in de minderheid, zijn er ook deelnemers die de onrust in de Turkse gemeenschap in Nederland wegwuiven. „Overdreven stemmingmakerij. Er zijn meningsverschillen, maar daar blijft het gewoon bij”, klinkt het kordaat.[3]
Gangbaarheid
- Het woord wegwuiven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'wegwuiven' herkend door:
99 % | van de Nederlanders; |
99 % | van de Vlamingen. |
Verwijzingen
- Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- de Telegraaf 05 dec. 2017
- de Telegraaf 14 sep. 2016
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.