vasten

• Geluid:  vasten    (hulp, bestand)

• vas·ten

• In de betekenis van ‘niet eten of drinken’ voor het eerst aangetroffen in 1240 [1] [2]

vasten m

1. een tijd waarin men zich meest om religieuze redenen bepaalde zaken, veelal voedsel, ontzegt

1. • Tijdens de vasten was hij door ziekte genoopt van zijn gelofte af te zien. 

• halfvasten

vasten

1. inergatief zich onthouden van voedsel

1. • Hij vastte soms een dag. 

vasten

1. verouderde spelling of vorm van vaste van vóór 1946/47 Gold voor accusatief m enk.

• Het woord vasten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'vasten' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.