uitbraken

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • uit·bra·ken
Woordherkomst en -opbouw
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
uitbraken
braakte uit
uitgebraakt
zwak -t volledig

Werkwoord

uitbraken [1] [2]

  1. overgankelijk brakend uitspuwen
  2. overgankelijk (pejoratief) uiten
Verwante begrippen
Afgeleide begrippen
  • uitbraakpoging, uitbraaksel, uitbraking
Vertalingen
    1.   

Werkwoord
vervoeging van
uitbreken

uitbraken

  1. (in een bijzin) meervoud verleden tijd van uitbreken
    • ...dat wij uitbraken. 
    • ...dat jullie uitbraken. 
    • ...dat zij uitbraken. 

Zelfstandig naamwoord

uitbraken mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord uitbraak

Gangbaarheid
  • Het woord uitbraken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
99 %van de Nederlanders;
96 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.