timere

Latijn

Uitspraak

IPA: /tɪ.ˈmeː.rɛ/

Woordafbreking

ti·me·re

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
tĭmēre	tĭmĕō	tĭmŭi	-
tweede vervoeging	volledig

Werkwoord

tĭmēre

vrezen, bang zijn (voor) wenden (tot)

«Stultum est timere, quod vitare non potest.[1]»
Het is dwaas te vrezen wat men niet kan vermijden.

Synoniemen

metuere
vereri

Afgeleide begrippen

timidus, timor

Overerving en ontlening

Overerving (via Volkslatijn *tęmęre)

Italiaans: temere
Portugees: temer

Roemeens: teme
Spaans: temer

Ontlening

Esperanto: timi

Ido: timar

Verwijzingen

Publilius Syrus, Sententiae

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.