terrein

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  terrein    (hulp, bestand)
  • IPA: /tɛ'rɛin/, /tə'rɛin/
Woordafbreking
  • ter·rein
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘stuk grond’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1809 [1]
enkelvoud meervoud
naamwoord terrein terreinen
verkleinwoord terreintje terreintjes

Zelfstandig naamwoord

terrein o

  1. een stuk grond van enige omvang
    • Jullie mogen niet op andermans terrein komen! 
  2. een onderwerp waarmee men zich bezighoudt
    • Sorry, maar dat is niet mijn terrein. 
Hyponiemen
   
  • natuurterrein
  • Oorlogsterrein
  • opgravingsterrein
  • opslagterrein
  • opspuitterrein
  • opstelterrein
  • parkeerterrein
  • proefterrein
Afgeleide begrippen
   
  • terreinmeester
  • terreinopzichter
  • terreinrit
  • terreinverkenning
Verwante begrippen
Vertalingen
    1. een stuk grond van enige omvang   
    2. een onderwerp waarmee men zich bezighoudt   

Gangbaarheid
  • Het woord terrein staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "terrein" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.