stilte

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  stilte    (hulp, bestand)
  • IPA: /'stɪl.tə/
Woordafbreking
  • stil·te
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘het stil-zijn’ voor het eerst aangetroffen in 1573 [1]
  • Afgeleid van stil met het achtervoegsel -te. [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord stilte stilten
stiltes
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

stilte v

  1. het ontbreken van geluid
    • In de kerk is absolute stilte vereist om te bidden. 
    • Toen het Moeraspaard uitgesproken was viel er even een diepe stilte, slechts onderbroken door het klotsen van het water tegen de oever. [3] 
Verwante begrippen
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Vertalingen
    1.   

Gangbaarheid
  • Het woord stilte staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "stilte" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. stilte op website: Etymologiebank.nl
  3. Herzen, Frank De zoon van de woordbouwer 1970 ISBN 9062805450 pagina 56
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.