standaard

• Geluid:  standaard    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈstɑndart/

• stan·daard

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘voetstuk’ voor het eerst aangetroffen in 1278 [1]
• afgeleid van stand met het achtervoegsel -aard [2]

standaard m

1. (natuurkunde) datgene waaraan vergelijkbare zaken afgemeten worden (eenheid van maat, gewicht etc.)

1. • In het verleden was soms de lengte van 's konings voet de standaard van lengte. 

2. steun, stut, datgene wat iets staande houdt

1. • Hij zette zijn fiets op de standaard. 

2. herkeningsvlag, onderscheidingsvlag

1. • Tijdens het koninklijke bezoek werd de koninklijke standaard geheven. 

2. (economie) geldstelsel waarin een edel metaal tot wettelijke maatstaf van waarde is aangenomen b.v. goudstandaard
3. norm
4. (taalkunde) (als eerste deel van taalnamen) vorm zoals door een gezaghebbend instituut als correct of gangbaar voor een geheel taalgebied aangemerkt

• standaardpallet, standaardafmeting
• Standaardarabisch, Standaardfrans, Standaardfries, Standaardmandarijn, Standaardnederlands, Standaardzweeds

standaard

1. als regel, normaal

• substandaard

• Het woord standaard staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'standaard' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.