schuiven

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • schui·ven
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘voortbewegen zonder op te tillen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1287 [1]
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
schuiven
schoof
geschoven
klasse 2 volledig

Werkwoord

schuiven

  1. overgankelijk over de grond verplaatsen
    • Hij schoof de doos in de richting van de deur. 
Hyponiemen
   
Afgeleide begrippen
   
Vertalingen
    1. over de grond verplaatsen   

Zelfstandig naamwoord

schuiven mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord schuif

Gangbaarheid
  • Het woord schuiven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "schuiven" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.