schoon

• Geluid:  schoon    (hulp, bestand)
• IPA: /sxoːn/

• schoon

• In de betekenis van ‘rein, mooi’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 [1]

schoon

1. mooi, loffelijk (vooral in Vlaanderen en Limburg)
2. net, proper, rein, milieuvriendelijk (vooral in Nederland)

• beeldschoon, brandschoon, duizendschoon, kaarsschoon, krekschoon, landschapsschoon, natuurschoon, overschoon, wonderschoon, zilverschoon

schoon

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord proper, gereinigd

1. • schoonwrijven: hij trachtte zijn jas schoon te wrijven. 

schoon

1. hoewel, ofschoon

1. • Jantje zag eens pruimen hangen,
     O! als eieren zo groot.
     't Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
     Schoon zijn vader 't hem verbood.  [2]

schoon

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van schonen
   

   • Ik schoon. 

2. gebiedende wijs van schonen
   

   • Schoon! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van schonen
   

   • Schoon je? 

• Het woord schoon staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'schoon' herkend door: