roen

Limburgs
Uitspraak
  • IPA: /ruːn/ (Etsbergs)

Zelfstandig naamwoord

roen v

  1. rune
  1. «Jón sjrief ömmer in runer wid letien, óm 't zich ziens tö laote.»
    Jon schrijft altijd in rune in plaats van het Latijn zodat niemand anders het kan lezen.
Verbuiging
enkelvoud meervoud
geheel gemuteerd verkleind gemuteerd verkleind geheel gemuteerd verkleind gemuteerd verkleind
nominatief roen-ruunke-runer-ruunkes-
genitief roen-ruunkes-runer-ruunkes-
locatief roenes-roeneske-roenese-roeneskes-
datief roen-ruunke-runer-ruunkes-
accusatief roen-ruunke-runer-ruunkes-


Spaans

Werkwoord
vervoeging van
roer

roen

  1. derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van roer
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.