rune

Wikipedia geschreven in runen.

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  rune    (hulp, bestand)
  • IPA: /ˈrynə/
Woordafbreking
  • ru·ne
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘Oudgermaans schriftteken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1799 [1]
enkelvoud meervoud
naamwoord rune runen
verkleinwoord runetje runetjes

Zelfstandig naamwoord

rune v/m

  1. een schriftteken van het Oud-Germaanse alfabet
    • Hij kende alle runen uit zijn hoofd en kon er ook mee schrijven. 
Vertalingen
    1. een schriftteken van het Oud-Germaanse alfabet   

Gangbaarheid
  • Het woord rune staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
75 %van de Nederlanders;
82 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "rune" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3


Engels
Uitspraak
  • Geluid:  rune    (hulp, bestand)
  • IPA: /ruːn/
Woordherkomst en -opbouw
  • Afkomstig van het Oudengelse rūn.

Zelfstandig naamwoord

rune

  1. rune
  2. een Finse dichtvorm.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.