publiekrechtelijk
Nederlands
Woordafbreking
- pu·bliek·rech·te·lijk
Woordherkomst en -opbouw
- oorspronkelijk samenstellende afleiding van publiek (bijvoeglijk naamwoord) en recht (zelfstandig naamwoord), nu op te vatten als afgeleid van publiekrecht met het achtervoegsel -lijk en met het invoegsel -e- [1]
| stellend | vergrotend | overtreffend | |
|---|---|---|---|
| onverbogen | publiekrechtelijk | publiekrechtelijker | publiekrechtelijkst |
| verbogen | publiekrechtelijke | publiekrechtelijkere | publiekrechtelijkste |
| partitief | publiekrechtelijks | publiekrechtelijkers | - |
Bijvoeglijk naamwoord
publiekrechtelijk
- (juridisch) volgens of vallend onder de voorschriften voor het functioneren van de overheid
- Gilden waren door de stedelijke overheid goedgekeurde organisaties van publiekrechtelijk karakter die een goed geordende en eerlijke uitoefening van de ambachten en neringen nastreefden. [2]
- (juridisch) van of over de studie van de voorschriften voor het functioneren van de overheid
- (…) het verdroot hem dat publiekrechtelijk georiënteerde juristen er zijns inziens te vaak verstek lieten gaan. [3]
Gangbaarheid
- Het woord publiekrechtelijk staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
Verwijzingen
- Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- Frijhoff, W. & M. Spies 1650. Bevochten eendracht. 2e druk (2000) Sdu Uitgevers, Den Haag; ISBN 9012087213; p. 204; geraadpleegd 2016-10-29
- Rijpperda Wierdsma, J.V. "Combertus Willem van der Pot" in: Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde te Leiden, 1965-1966. (1967) E.J. Brill, Leiden; p. 120; geraadpleegd 2016-10-29
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.