procureur

• Geluid:  procureur    (hulp, bestand)

• pro·cu·reur

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘gerechtelijk vertegenwoordiger’ voor het eerst aangetroffen in 1520 [1]
• Naamwoord van handeling van het Franse procurer met het achtervoegsel -eur [2]

procureur m [3]

1. (geschiedenis) (juridisch) (beroep) iemand die de gedingvoerende partijen in een civiel rechtsgeding vertegenwoordigt zonder als raadsman op te treden
2. fijne gerookte ham van de hals/het schouderstuk van de varkensrib zonder been

• substituut-procureur

• procureur-generaal, procureursakte, procureurschap, procureurskantoor, procureursklerk, procureursspek

• Het woord procureur staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'procureur' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.