plegen

Nederlands

stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
plegen
'pleɣə(n)/
pleegde
'pleɣdə
gepleegd
ɣə'plext
1. zwak -d volledig
stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
plegen
'pleɣə(n)
placht
plɑxt
-
2. zwak -cht volledig
Uitspraak
  • Geluid:  plegen    (hulp, bestand)
  • IPA: /'pleɣə(n)/
Woordafbreking
  • ple·gen
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘gewoon zijn’ voor het eerst aangetroffen in 1200 [1]
  • [2]

Werkwoord

plegen [3]

  1. overgankelijk begaan, een (gewoonlijk verboden) handeling uitvoeren
    • Hij pleegde een dubbele moord (misdaad , zelfmoord, plagiaat, aanslag, echtbreuk, overspel). 
  1. zorgen voor
  2. (verouderd) gewoon zijn, vaak doen
    • Hij placht iedere week naar de schouwburg te gaan. 
Afgeleide begrippen
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Uitdrukkingen en gezegden
  • bedrog plegen
  • ontucht plegen
Vertalingen

Gangbaarheid

  • Het woord plegen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.

Verwijzingen

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.