oorkonde

Cornelis Verolme

(links) met zijn vrouw bij het in ontvangst nemen van de oorkonde en de penning bij zijn benoeming tot ereburger van Heusden.

Nederlands

Uitspraak

Geluid: oorkonde (hulp, bestand)
IPA: /ˈɔːrkɔndə/

Woordafbreking

oor·kon·de

Woordherkomst en -opbouw

Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘schriftelijke getuigenis’ voor het eerst aangetroffen in 1806 [1]
afgeleid van konde (afl. van erkennen) met het voorvoegsel oor- [2]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	oorkonde	oorkonden oorkondes
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

oorkonde v

(geschiedenis) een bezegelde en in tegenwoordigheid van meerdere getuigen ondertekende shriftelijke akte die bekendheid gaf van een rechtsfeit of rechtshandeling

Afgeleide begrippen

oorkondeboek, oorkondeleer, oorkondenleer, oorkondetaal

Vertalingen

1. een bezegelde en getuigde schriftelijke stuk, stammend uit de middeleeuwen

Duits: Charta ^(de) v
Engels: charter ^(en)
Frans: charte ^(fr) v

Papiamento: plakeat

Gangbaarheid

Het woord oorkonde staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'oorkonde' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
95 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.