nationaliteit

Nederlands

Uitspraak

Geluid: nationaliteit (hulp, bestand)

Woordafbreking

na·ti·o·na·li·teit

Woordherkomst en -opbouw

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘het behoren tot een bepaalde natie’ voor het eerst aangetroffen in 1829 [1]
Afgeleid van nationaal met het achtervoegsel -iteit

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	nationaliteit	nationaliteiten
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

nationaliteit v

(juridisch) Het bezit van het staatsburgerschap van een land of meer landen, officiële registratie in een staat;
(politiek) Het op grond van herkomst of afstamming behoren tot een bepaald etniciteit en (indien aanwezig) de natie; nationaliteit staat in deze definitie los van het staatsburgerschap

Vertalingen

1.

Duits: Nationalität ^(de)
Engels: nationality ^(en)
Fins: kansallisuus ^(fi)
Frans: nationalité ^(fr) v

Spaans: nacionalidad ^(es) v

Gangbaarheid

Het woord nationaliteit staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'nationaliteit' herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

"nationaliteit" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.