klinken

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • klin·ken
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘vastslaan’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1350 [1]
  • In de betekenis van ‘luiden’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1285 [1]
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
klinken
klonk
geklonken
klasse 3 volledig

Werkwoord

klinken

  1. absoluut een bepaald geluid (klank) voortbrengen
    • Die kerkklok klinkt heel helder. 
  2. inergatief een glas tegen dat van een ander stoten bij een heildronk, proosten
    • graag willen we samen met u klinken 
  2. overgankelijk met klinknagels vastmaken, vastklinken
  3. overgankelijk vastspijkeren
Hyponiemen
   
  • aaneenklinken
  • aanklinken
  • afklinken
Afgeleide begrippen
   
  • klinkaard
  • klinkbout
Uitdrukkingen en gezegden
  • een klinkende indruk maken
  • iemand in de boeien klinken
Vertalingen
    1. een bepaalde klank voortbrengen   
    2. proosten   
    3. vastklinken   
    4. vastspijkeren   

Zelfstandig naamwoord

klinken mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord klink

Gangbaarheid
  • Het woord klinken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "klinken" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.