gevallen

• Geluid:  gevallen    (hulp, bestand)
• IPA: /ɣə'vɑlə(n)/

• ge·val·len

• afgeleid van vallen met het voorvoegsel ge-

gevallen [1]

1. (onpersoonlijk werkwoord ??) gebeuren

1. • Nu geviel het echter dat Maxentius vanwege dringende zaken naar het uiterste eind van zijn rijk moest trekken. 

• vervoeging van gevallen: de stam met de uitgang -en, zonder ge- vanwege voorvoegsel (is gelijk aan de onbepaalde wijs)
• vervoeging van vallen: de stam met omvoegsel ge- -en

gevallen

1. voltooid deelwoord van gevallen

gevallen voltooid deelwoord van vallen

1. vormt de voltooide tijden

1. • Hij was gevallen, maar had zich niet bezeerd. 

1. attributief gebruikt

1. • De gevallen sneeuw zorgde voor veel oponthoud. 

1. attributief gebruikt overdrachtelijk: zedelijk in opspraak geraakt [2]

1. • Zij was een gevallen vrouw. 

1. bijwoordelijk gebruikt

1. • Eenmaal gevallen behoort een demissionair kabinet geen nieuw beleid meer op gang te brengen. 

• welgevallen

• gevallijk, gevalsstudie, welgevallig

• Niet op zijn mondje gevallen zijn

• Van de trap gevallen zijn

gevallen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord geval

• Het woord gevallen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'gevallen' herkend door: